Recenzja RHA MA350

RHA MA350 to w zasadzie najtańszy model tego producenta, kompletne dno cennika, przeznaczone dla najmniej zamożnych audiofanatyków, ale też i paradoksalnie z owym fanatyzmem nie mających niczego wspólnego. Jest to bowiem chyba najbardziej zdroworozsądkowy model budżetowy obecnie dostępny w sprzedaży, a przynajmniej tak wychodzi mi z recenzji i tego, co w jej toku udało się ustalić.

Dane techniczne

• Przetworniki: dynamiczne 130.5
• Pasmo przenoszenia: 16-22,000Hz
• Impedancja: 16 Ohm
• Skuteczność: 103 dB
• Moc znamionowa: 3 mW
• Moc maksymalna: 10 mW
• Waga: 11 g
• Kabel: 1,3 m
• Wtyk: pozłacany mini jack stereo 3,5 mm, kątowy
• Gwarancja: 3 lata

Zawartość zestawu

W zestawie znajdziemy prócz słuchawek również następujące akcesoria dodatkowe:

• instrukcję obsługi
• 2 pary tipsów silikonowych umieszczonych w blistrze
• woreczek do przechowywania
• klips do ubrania

Jakość wykonania i konstrukcja

Słuchawki to typowa budżetówka, także nie należy spodziewać się tu wiadra dodatków czy cudów niestworzonych, ale i tak jest jak się okazuje bardzo fajnie.

W standardowym pudełku dostajemy zapasowe tipsy, klips do ubrania oraz woreczek z nylonowej tkaniny perforowanej, która nota bene jest dokładnie tą samą, którą stosują Enigmacoustic czy AKG do swoich topowych modeli. Możemy czuć się więc zaszczyceni. Interesować będą nas jednak przede wszystkim słuchawki. MA350 to stosunkowo małe dokanałowówki o dużej dyskrecji. Dobrze leżą w uszach, współdzieląc aluminiowe korpusy z droższymi MA600. Malowane są w czarnym kolorze na zewnętrznych czapach, co o ile dodaje im elegancji, może być też dosyć problematyczne po pewnym czasie w związku z widocznymi uszkodzeniami powstałymi na skutek niedbałości użytkownika.

Całkiem dobra ergonomia przekłada się na sensowną izolację od otoczenia, choć przy długotrwałym w nich przesiadywaniu przyznam, że robiłem sobie od czasu do czasu przerwę ze względu na kontakt korpusu z częścią chrząstki małżowiny, tuż przy kanale słuchowym. Na szczęście o żadnym bólu nie było mowy, a jedynie o uczuciu nacisku, jak również aby po prostu kanały mogły mi odpocząć.

Choć nie jestem (audio)fanatykiem tego typu słuchawek i nawet pracując w biurze w pewnym momencie przesiadałem się gdy tylko mogłem na pełnowymiarowe modele zamknięte, dobre i wygodne dokanałówki zawsze witam z otwartymi uszami. Zwłaszcza w sytuacjach, w których izolacja jest konieczna i wykracza poza to, co zaoferować są w stanie modele wokółuszne. Stałem się w ten sposób osobą dosyć wybredną co do wygody wszelakich doków, ale dla czytelników jest to z korzyścią – jeśli u mnie wygoda była z MA350 bardzo w porządku, to i ryzyko niepowtórzenia się takiego stanu rzeczy będzie także minimalne.

Rzecz, która najbardziej spodobała mi się w opisywanych RHA, to korpusy i kabel, a ogólnie też jakość wykonania jako całość. Materiały są dobrze spasowane, korpusy metalowe, zaś kabel wykonano w oplocie materiałowym, przez co odpadają nam problemy z pękającą otuliną. Słuchaweczki są bardzo lekkie, tak samo splitter, który wykonany jest z plastiku. Wtyk jest zgrabną kątówką o małym profilu i z podsadką przy trzpieniu, a co również jest ważne z perspektywy np. telefonu znajdującego się w pokrowcu lub odtwarzaczy z wgłębieniem wokół gniazda jack.

Ostatecznie z perspektywy jakościowej i ergonomicznej słuchawki pozostawiają po sobie bardzo dobre wrażenie, w szczególności gdy przypomnimy sobie ile kosztują. Jedynymi wadami są w zasadzie tylko brak twardego etui (dostępne jako opcja, także woreczek musi nam wystarczyć) oraz mikrofonu (choć ma to pozytywny wpływ na cenę i jakość dźwięku).

Przygotowanie do odsłuchów

Słuchawki przyjechały jako egzemplarz nowy, toteż jak zawsze zostawiam sobie profilaktycznie pewien czas na dojście słuchawek do siebie. Standardowo jest to okres 24-48 godzin.

Podczas testu posiłkowałem się w ocenie dwiema parami słuchawek Snab EP-101M w rewizjach MKI (najstarsza, testowana już przeze mnie na blogu) oraz MKII (najnowsza, obecnie w produkcji). Rolę taką pełniły również wszystkie pozostałe modele RHA, jakie są dostępne na dzień dzisiejszy w ich ofercie:

• MA600
• MA750i
• S500
• T10
• T20
• T20i
• CL750
• CL1

Bezwzględną referencją w recenzji były natomiast słuchawki Aune E1, będące w dużym uproszczeniu dokanałowym odpowiednikiem wyśmienitych Bowers & Wilkins P7 Wireless. Nawiązywać będę z pamięci również do kilku innych modeli słuchawek dokanałowych.

W zakresie sprzętu stacjonarnego ograniczyłem się tylko do urządzeń:

• Aune S7 (+ Aune S6)
• Burson Conductor V2+

Prócz sprzętu stacjonarnego, rolę źródeł pełniły też dwa odtwarzacze:

• iRiver iFP-895
• Shanling M1

Utworami testowymi była jak zawsze cała gama plików muzycznych z różnych gatunków (od elektroniki, przez klasykę, po rock alternatywny) i pod wieloma formatami (od MP3 320kbps po pliki FLAC 24/192, zgodnie z możliwościami odtwarzania danego urządzenia).

Jakość dźwięku

Całkiem spora jak na swoją cenę. Strojenie na planie muzykalnego „V”, dominacja basu, zwłaszcza średniego, ale w ilości w zupełności akceptowalnej ilościowo, nasycona średnica, góra podkreślona tylko tam gdzie trzeba, dostateczna scena.

Bas

RHA MA350 grają podkreślonym, ale przyjemnym basem o stosunkowo „misiowatym” charakterze. Jest w nim zejście, ale precyzja luźna, zdominowana przez średni bas. W ten mądry sposób słuchawki nadrabiają to, czego często brakuje sprzętowi źródłowemu. Przy tak niskim budżecie założenie jest bowiem takie, że nabywca słuchawek pozwala sobie tylko na nie, nie mając ani wiedzy o konieczności posiadania lepszego odtwarzacza czy telefonu, ani chęci ku takim zakupom, ani też ostatecznie – konieczności. MA350 doskonale wsiąkają swoim basowym strojeniem w strukturę właśnie w takie urządzenia, nadrabiając ubytki mocowe własnym wybrzmiewaniem.

Średnica

Identycznie rzecz tyczy się średnicy. Podkreślona jest jednak głównie na charakterze i muzykalności, ilościowo delikatnie ustępując w kilku punktach podkreślonej górze, ale przede wszystkim wcześniej opisywanej linii basowej. Dominacja nie jest tu tworzona ofensywnie i brak tym samym sytuacji, w których zalewałby on średnicę. Charakter muzykalny wzmaga z kolei właściwości korekcyjne tonalności MA350 względem źródła.

Góra

W punktach 5 i 6 kHz pokreślona, utrzymuje jednakże względnie gładki i wciąż muzykalny charakter, nie odrywając się tym samym od reszty towarzystwa. Ponad progiem 10-12 kHz wytraca swój impet, przez co wydawać się może przyduszona i nie do końca otwarta. Przy wzmocnieniu jej wigoru słychać też trochę pewną jej matowość, aczkolwiek ogólna jakość i rozdzielczość są i tak wyraźnie lepsze niż chociażby w Snabach EP-101M MKII z obecnej produkcji, choć też po prawdzie nie tylko. Daje to jednak pewien pogląd, że choć słuchawki rad nie rad musiały utrzymać się w granicach opłacalności produkcji dla tak niskiej ceny, wciąż starają się wykraczać poza sztywne ramy przyjętego na rynku układu sił i progów jakościowych.

Scena

W sumie można byłoby ją nazwać „głównym poszkodowanym” takiego a nie innego strojenia. Muzykalność ma bowiem swoją cenę na ogół właśnie tu, gdzie wygaszona część harmonicznych nie ma siły posunąć pogłosów zbyt daleko. Mimo to jednak jest to na zupełnie wystarczająca i dostateczna jak na tą półkę cenową.

Większą scenę można miejscami odnotować w niedostępnych już EP-101M MKI, ale wciąż nie ma mowy o tragedii. Sama scena mocniej zakreśla się na szerokość aniżeli głębokość, a co również jest pokłosiem chociażby nasyconej średnicy, dociążającej wokalizę i nie dającej śpiewowi zbytnio uciec do przodu. Dlatego też gorąco zalecam parowanie ich z czymś jasnym i przestrzennym, aby ze sceny wyciągnąć maksymalny ich potencjał.

Całościowa tonalność i charakter

MA350 grają naprawdę nieźle jak na malutkie pipciałki za skromne 120 zł. Taką kwotą dysponuje ogromna większość osób u nas w kraju i ani im w głowach dokładanie do czegoś droższego, chociażby MA750 czy T20. Prócz 350-tek, są to dwa moim zdaniem najbardziej wartościowe w ogólnym pojęciu modele dostępne w ofercie Brytyjczyków. Uznać można, że wszystkie w jednej linii są wobec siebie progresywne na jakości wykonania i brzmienia, ale też żadna z tych par nie odbiera innym sensowności. To jest moim zdaniem najciekawsze w tym wszystkim.

Ad meritum, moim zdaniem MA350 nie mają się czego wstydzić, bowiem celują w podobne priorytety akustyczne co drożsi bracia, jednocześnie pozostając ze wszystkich najbardziej dostępnym i przystępnym modelem. Kompletnie nieaudiofilskim, a po prostu praktycznym, dla ludzi tak samo jak one praktycznych i podchodzących do sprzętu audio jak do przedmiotu, który ma „dobrze grać”.

Sekretem jest w MA350 skuteczne połączenie wszystkich aspektów wykonania i brzmienia tych słuchawek w jedną, spójną formę. Podkreślony bas odzywa się zawsze wtedy, gdy jest o to proszony, a gdy już to robi, nadal ma to zarówno swoją puszystość, jak i przyjemność, bez nerwowości. Świetnie sprawdza się to zwłaszcza na słabszym prądowo sprzęcie. Średnica swoim nasyceniem również nadaje odpowiedniego smaku utworom, jednocześnie tak samo jak bas cerując ubytki, jakie potencjalnie nasz sprzęt w sobie skrywa. Góra, choć lekko matowa, ani nie sybiluje, ani nie upada przed swoją konkurencją, a zamiast tego wykracza na rozdzielczości i trzyma się dużej definicji jakościowej, nie tylko tej jaka „wypadałaby” dla tego przedziału cenowego. Ostatecznie pozostaje scena – choć nie aż tak przepastna jak przy droższych modelach, to jednak całkowicie wystarczająca tego typu słuchawkom.

W ten sposób 350-tki grają w fajny i jednocześnie bezpieczny sposób, prawdopodobnie tak jak wiele osób by sobie życzyło po swoich słuchawkach. W przetwornikach drzemie też na tyle dodatkowego pokładu potencjału, żeby przyjemnie reagować na ewentualną equalizację. Wystarczy troszkę podkręcić im górę, aby zniknęło wrażenie lekkiej parności w górze, jednocześnie nie eksponować nadmiernie kompresji i pozostawić wymienione przeze mnie wcześniej walory. Ocena więc ich możliwości po zakupie także jest w moich oczach wysoka.

Na koniec pewne przemyślenie i nawiązanie do tego o czym pisałem wcześniej, a mianowicie czy warto dopłacać do droższych modeli (MA750, T20) oraz jak wielka dzieli je różnica. Moim zdaniem tak, gdyż w MA750 zyskujemy trochę lepszą jakość ale wyraźnie lepszy balans całościowy (nieco mniej dołu, więcej góry), zaś w T20 konfigurowalne filtry i przede wszystkim znaczny wzrost rozdzielczości (zwłaszcza sopranu) przy znów mocniejszym basie. Żaden więc z tych modeli nie „kasuje” pozostałych, a bardziej tworzą w miarę jednorodny progres w ramach szkoły dźwiękowej RHA. Pytaniem otwartym pozostaje jeszcze dopłata do S500 czy MA600, ale oba modele to dla mnie agresywna V-ka o dużej tendencji do sybilowania, także niekoniecznie będzie to bezpośredni upgrade.

Zastosowanie

MA350 nie mają specjalnych obostrzeń co do gatunków muzycznych oraz sprzętu. Jedynie warto zadbać o to, aby impedancja wyjściowa nie była zbyt wysoka. Preferencyjnie widziałbym je z odtwarzaczami i źródłami jasnymi, z lekkim basem i dużą sceną. Na takich czują się świetnie. Przykładem jest chociażby Shanling M1, choć odtwarzacz za 700 zł na pewno zasługuje na droższe towarzystwo niż recenzowane RHA.

Już prędzej używane stare iRivery, o ile nie będzie nam przeszkadzać przy nich bardzo skromna wielkość pamięci. Dlatego też najlepiej jest zarekomendować zwykły odsłuch z telefonu – najprościej, najszybciej, najtaniej i na ogół zupełnie wystarczająco.

Opłacalność

MA350 są moim zdaniem piekielnie opłacalne. Znacznie trwalsze od Brainwavz M1 lub ProAlpha, przyjemniejsze od bardzo często swego czasu wybieranych SHE3590 (oraz w dużej mierze ich następcy – SHE3700) lepiej grające od drugiej rewizji EP-101M (z nowym kablem i pilotem) i bezpieczniejsze oraz bardziej basowe od recenzowanej przeze mnie najstarszej (z czarnym pilotem). To właśnie z tymi słuchawkami RHA według mnie konkurować będą najmocniej. Po stronie Snabów stoi oczywiście mikrofon oraz również niezgorsze wykonanie i wyposażenie, a także o 20 zł niższa cena, ale jeśli tylko nie mamy problemu z dołożeniem i rezygnacją z kablowego mikrofonu, dopłata ma bardzo dużo sensu. Grają również z pamięci minimalnie lepiej od SoundMagiców E10, choć zastrzegę, że miałem styczność jedynie z najstarszą rewizją.

Ich jedyną konkurencją jakościową mogą być dopiero nieprodukowane już NE-700M, także tym bardziej pracuje to na ich bardzo dobre okoliczności rynkowe. 700-tki mają od nich jeszcze więcej basu i ciut lepszą definicję, ale i – jak pokazały doświadczenia użytkowników – również niemałą awaryjność, nawet mimo wprowadzenia później drugiej ich rewizji z lepszym kablem.

Podsumowanie

Recenzja MA350 nie była specjalnie długa jak na moje możliwości, ale też jest to sprzęt na tyle prosty w opisaniu, że nie musi, a nawet nie powinna, takową być. Słuchawki po całokształcie pozostawiają po sobie wyjątkowo dobre wrażenie. To jeden z tych produktów, w których gra przysłowiowa „każda złotówka”.

Dobrze wykonane, równie dobrze rokujące na żywotności, a także – jak zresztą wynika z samej recenzji dosyć dobitnie – bardzo dobrze brzmiące jak na swoją cenę, tak pod względem ogólnej jakości, jak i strojenia. RHA modelem MA350 pokazuje tym samym, że można zrobić bardzo fajne i ergonomiczne dokanałówki spełniające wszystkie pokładane w nich wymagania w bardzo rozsądnych pieniądzach.

Słuchawki na dzień pisania recenzji są dostępne w cenie ok. 120 zł. (sprawdź dostępność i najniższą cenę)