Recenzja głośników Microlab Solo29

Nadszedł ten sądny dzień, kiedy to na warsztat trafiły Microlaby na pełnoetatową recenzję. I to też w całkiem ciekawej postaci, bo jako model Solo29, jedna z nowszych pozycji w portfolio tego producenta. Tym samym bez zbędnych wstępów, przystąpmy do oględzin oraz odsłuchów.

Pakowanie i wyposażenie

Na początku może poświęcę chwilę na ten aspekt, zwłaszcza że Solo nie przychodzą do nas gołe i wesołe, a konkretnie wyposażone akcesoria. Na całościowe wyposażenie składają się tutaj:

• pilot zdalnego sterowania wraz z bateriami,
• kabel optyczny 2 m
• kabel RCA-jack
• kabel RCA-RCA
• kabel koaksjalny
• kabel łącznikowy (ok. 5 m)
• prosta instrukcja obsługi

Mamy więc generalnie wszystko, co potrzebne, aby głośniki mogły od startu pracować. Aczkolwiek są to bardzo podstawowe kable, które nawet proste kable RCA w stylu moich Connectorów 2 są w stanie spokojnie przebić je na jakości dostarczanego sygnału i nie kosztować przy tym fortuny. Z droższymi kablami nie ma już jednak sensu tu inwestować, a i Connectory nie będą miały specjalnego zastosowania, jeśli nie posiadamy sensownego układu DAC.

Znacznie lepiej będzie wtedy skupić się na kablach dołączonych do zestawu lub używać wprost połączeń cyfrowych via wbudowany DAC w głośniki lub po BT. Tyczy się to większości głośników w tym przedziale cenowym, nie tylko Solo29. Same głośniki są zapakowane w duży karton i należycie zabezpieczone w transporcie, więc nie musimy się akurat o tenże aspekt martwić.

Jakość wykonania i konstrukcja

Solo29 wykonane są z płyt MDF i obudowane po bokach z bardzo ciemnej imitacji drewna w kolorze głębokiego brązu. Są to konstrukcje tzw. „oversized bookshelf”, czyli głośniki przeznaczone na kredensy, komody lub niewysokie podstawki głośnikowe.

Ich rozmiary są wyraźnie większe od wielu typowych konstrukcji „na biurko” i wynoszą 57 cm wysokości, 30 cm w głębokości oraz 21 cm na szerokość. Jest więc wysoko i z „tyłkiem”. Jakościowo jest jednak o dziwo bardzo dobrze.

Na każdą kolumienkę Solo29 składa się zespół jednego 6-Ohmowego przetwornika wysokotonowego o średnicy 1” oraz dwóch 4-Ohmowych 6,5” głośników odpowiadających za średnie oraz niskie tony. Z tyłu znajdują się dwa porty Bass-Reflex, czyniące cały system modelem back-firing. Stawia to pewne wymagania co do rozstawu i odległości głośników od ścian.

Wbudowany w prawą kolumnę-matkę układ zasilania jest w stanie dostarczyć 160 W RMS mocy (2x 80 W) z dystrybucją po 23 W na przetworniki wysokotonowe oraz współdzielone 57 W na oba przetworniki średnio-niskotonowe. Pasmo przenoszenia wynosi 50 Hz do 20 kHz przy THD ok. 0,5% na 1 W mocy. Odstęp sygnału od szumu to 82 dB, zaś przesłuch międzykanałowy wynosi tylko 45 dB.

Maskownice są zdejmowalne, ale trzeba nieludzkiej siły i przełknięcia dużego bólu palców, aby się z tym nasiłować i nic nie połamać. Producent jednak przewidział możliwość pracy kolumn bez maskownic, ponieważ głośniki wysokotonowe zabezpieczył metalową, niedemontowalną maskownicą, zaś cały zespół wraz ze stożkami głośników średnio i niskotonowych (odpowiednio górna i dolna jednostka) nie wystaje poza płaszczyznę tworzoną przez panele boczne.

Bardzo fajnym rozwiązaniem jest wbudowanie w kolumny układu DAC oraz modułu BT, przez co jesteśmy w stanie poradzić sobie bez osobnego układu dźwiękowego i w różnych scenariuszach.

Na tylnej ściance, obok podwójnych portów BR, znalazło się miejsce dla wyjść:

• USB 5V – gniazdo ładowania do podłączenia np. telefonu, odtwarzacza lub tabletu i przerobienia głośników w cyfrową mini-wieżę,
• RCA – klasyczne wejścia RCA L+R dla DACów konwencjonalnych i kart dźwiękowych mających takie złącza lub mogących obsłużyć sygnał poprzez kabel 2x RCA do jack 3,5 mm,
• OPT – wprowadzamy sygnał optyczny z telewizora lub bezpośrednio płyty głównej komputera,
• COAX – j.w., choć na dłuższe transmisje lepiej stosować optyka.

Gniazdo optyczne podczas testów generowało minimalnie cieplejszy dźwięk niż sygnał RCA idący z drogich kabli i porządnego DACa, ale też wystarczający do głośników tej klasy w większości zastosowań. Nie jest to bowiem sprzęt „audiofilski” i nie czarujmy się, że jest inaczej.

Głośniki, jeśli jakimś cudem komuś brakuje niskich tonów (o nich za moment) są w stanie wypuścić z siebie sygnał na subwoofer aktywny poprzez złącze LFE. Poza tym mamy już tylko złącze DIN4 odprowadzające sygnał do lewej kolumny (kolumna aktywna jest kanałem prawym). Plus dla Microlaba za bardzo długi kabel łącznikowy, mający na oko z 4-5 metrów. Szkoda jednak, że kabel zasilający jest za to zamocowany na stałe.

Solo29 obsługujemy za pomocą:

• włącznika głównego z tyłu obudowy,
• trzech pokręteł z boku obudowy (pokrętło głośności z wciśnięciem wybierającym źródło + sopran + bas),
• pilota zdalnego sterowania.

Ten ostatni zwłaszcza jest kluczowy, ponieważ za jego pomocą możemy ustawić sporo rzeczy nie mających swojego odzwierciedlenia w pokrętłach i regulatorach. Prócz bowiem wymienionych rzeczy wyżej, mamy jeszcze opcję wyciszenia, resetu ustawień, aktywacji funkcji 3D, czuwania czy sterowania odtwarzaniem via Bluetooth. Gubiąc lub niszcząc pilota tracimy do tego wszystkiego dostęp. Przy BT możemy się jeszcze uratować tym, że reset ustawień wymusimy wciskając i trzymając przycisk wyboru źródła przez 5 sekund, albo włączając tryb BT i nie dostarczając głośnikom sygnału przez 15 sekund. Po tym czasie same przełączą się w tryb parowania.

Funkcja Reset na pilocie jest zatem bardzo pożądana, choć potrafi wyresetować aż za dużo, kasując nie tylko ustawienia korekcji i głośności, ale przy okazji zapamiętane dane sparowania modułu BT. Ten działa tylko wówczas, gdy głośniki są włączone i wybrane jest właśnie to źródło dźwięku. Przełączenie się na cokolwiek innego wyłącza moduł BT. Solo29 potrafią się przy tym ogólnie wyłączyć samoczynnie po 15 minutach jeśli nie otrzymają sygnału wejściowego, jak i włączyć, gdy takowy (np. po RCA) do nich trafi. W trybie BT jest też aktywny na sztywno ustawiony efekt Fade, którego nie można dezaktywować.

Bardzo dobrą wiadomością będzie fakt, że głośniki nie buczą i nie szumią w żaden sposób same z siebie. To częste przypadłości wielu zestawów aktywnych których tutaj nie znajduję. Jedyną wadą był dla mnie trochę lagujący moduł BT, który nie synchronizował się z moim nadajnikiem w PC idealnie z ruchem ust. Ale tragicznie też nie było.

Wszystkie informacje są nam podawane przez bardzo prosty i czytelny wyświetlacz ciekłokrystaliczny o dwóch znakach, świecący na czerwono.

Przygotowanie do odsłuchów

Jak zawsze wszystkie procedury i opisy można znaleźć na tej stronie, wraz ze sprzętem, który jest przeze mnie wykorzystywany, a który przewija się również i w tej recenzji w jej treści.

Sprzęt dla pewności zawsze zostawiam sobie włączony na 24-48h z tytułu profilaktyki przed krytycznymi odsłuchami (tzw. wygrzewanie), aby uspokoić co bardziej wyczulonych i doszukujących się w tym powodów, dla których miała miejsce np. różnica w odbiorze sprzętu. Głośniki sprawdzane były bezprzewodowo na komputerze PC z modułem UGO CSR 4.0 oraz w komunikacji ze smartfonem Redmi Note 4 MTK. W ramach pozostałego sprzętu testowego warte odnotowania będą:

• Konwertery C/A: Pathos Converto MK2
• Karty dźwiękowe: Asus Essence STX (2x MUSES8820 + TPA6120A2), AudioQuest DragonFly Cobalt
• Wzmacniacze słuchawkowe: Pathos Aurium
• Wzmacniacze stereo: Lucarto Audio IA100PP
• Kolumny testowe: KEF Q80
• Słuchawki testowe: AKG K1000
• Kondycjonowanie: Lucarto Audio KS300, własne okablowanie zasilające z ekranowaniem
• Adaptacja akustyczna: podstawki IsoAcoustic Aperta, samodzielnie wykonane panele akustyczne

Jakość dźwięku

Gdyby potraktować je jako ulepszenie do produktu znacznie tańszego i spoza oferty Microlaba, od razu na myśl przywędrowały mi Fendy R30BT. Tak jakbym miał przed sobą ich przerośniętego i lepiej grającego brata, który jednak nie powiela ich strojenia w 100%, a mocniej egzaltuje: dodaje tonę więcej zejścia na basie, jeszcze bardziej ociepla górę. Z dużym zastrzeżeniem co do operowania na pamięci oceniałbym średnicę, bowiem mam wrażenie, że R30BT miały lepsze skupienie, podczas gdy Solo29 naciskają na planarność przekazu i „efekt pomieszczenia”.

Co ciekawe, głośniki zachowują w tym wszystkim ciekawe wrażenia sceniczne i myślę, że to zasługa jednostek wysokotonowych, które celowo „przestrzelają” ze strojeniem i nasycają bardziej te najwyższe partie sopranowe, aniżeli sopran właściwy. Stąd stosunkowo unikatowe właściwości, w których głośniki prezentuję jednocześnie muzykalnie i przestrzennie.

Ustawienie Solo29 klasycznie kolumnowe

Bas jest bardzo mocno zaznaczony na dole i jeśli ktoś szuka absolutnie wykluczających subwoofer wrażeń z systemu stereo, w tym modelu się tego doczeka i to w ilości robiącej zdrowego banana na twarzy. Pod względem ilości basu przewyższają kosztujące kilkanaście tysięcy ProAc DT8 i o kilka długości serwują mocniejszy dół od moich Q80. Nie jest to jednak bas z gatunku osiedlowych anegdot spółdzielczych, gdzie prosimy o 10 deko sera, a sklepowej „ukroiło się” 5 kilo.

Zejście jest, „wibracje” też są, ale pomieszczenie będzie odgrywało tutaj największą rolę i nawet przy celowo złych ustawieniach, nie byłem tymże basem zalewany. Aczkolwiek nie słucham aż tak głośno, zwłaszcza wieczorami, toteż nie jestem w stanie przewidzieć ich zachowania zawsze i wszędzie. Opisując wyłącznie swoje własne doświadczenia, było wiele miejsc przy rozstawie na szerokiej bazie i na wielokrotnościach odległości od niej, gdzie basu było równo, z wykopem, zejściem i świetną kontrolą jednocześnie.

Średnica najlepiej czuje się w muzyce nie-wokalnej, ponieważ nie skupia się na wokaliście, a bardziej na ukazaniu pomieszczenia. Przestrzenność uzyskano tu poprzez szeroko rozpostarty środek, z mocno rozmytym punktem skupienia. W efekcie słuchając muzyki wokalnej, którą znam z bardzo plastycznych KEFów, ale też i wielu średnicowych słuchawek, miałem wrażenie obchodzenia troszkę tematu i pokazywania mi bardziej lokalu w którym grał dany zespół i jego gabarytów. Z reguły bywało na odwrót. Najbliższe analogie słuchawkowe? AudioQuest NightHawk i Audeze LCD-X.

Sopran nie ma tendencji do ciepłoty. Nie jest ocieplony. Jest ciepły. Solo29 to, w sumie tradycyjnie dla wielu modeli Microlaba, stonowana góra, która absolutnie w żaden sposób nie męczy, nigdy. Świetnie się słucha tych głośników po całym dniu, gdy głowa pęka po hałasach z pracy, od dzieciaków, tego wszędobylskiego darcia się i jazgotania. Jednocześnie góra nam nie znika, nie sprawia wrażenia odciętej, a same głośniki zamulonych i nieczytelnych. Zwłaszcza gdy ustalamy głośność do poziomu najgłośniejszego fragmentu, jakim jest w tym wypadku bas, swoje ciepłe usposobienie mogą eksponować, ale jeśli równać do sopranu lub średnicy, automatycznie głośniki ustawiamy głośniej i dostajemy „bas+”. To właśnie takie osoby, które np. migrują z zestawów 2.1 na coś znacznie lepszego, powinny być bardzo mocno zaspokojone.

Scenicznie są to kolumny bardzo specyficzne. Z jednej strony serwują nam efekt hali dźwiękowej, sali odsłuchowej, ale z drugiej scena nie jest aż tak mocno rozpasana. Niemniej kolumny potrafiły wyjść słyszalnie poza swoją oś na wychyleniu lewo-prawo i zaskoczyć słuchacza (tj. mnie) zachowaniem, którego nie spodziewałbym się kompletnie.

Ustawienie Solo29 na bliskie pole

W bliskim polu akustycznym (z automatu krótsza baza) i z odpowiednim ustawieniem głośników, Solo29 robią się moim zdaniem lepiej grającym zestawem i tutaj analogie będą już bardziej do K280 Parabolic. Oznacza to osłabiony, ale wciąż równy i wyraźnie podkreślony na zejściu bas, bardziej konwencjonalny przekaz dźwiękowy, ale wciąż z efektem kinowym. Bardzo mi się to podobało przy AKG jeśli mówić o słuchawkach, ale też wydaje mi się, że dosyć konkretnie pozycjonuje te głośniki.

Microlab Solo29 to głośniki przeznaczone do pracy z szeroko pojętymi multimediami, czyli zarówno jako aktywne głośniki do TV, jak i solidne basowo głośniki do gier i filmów na PC.

Konkluzję tą zawieram dokładnie w tym miejscu, ponieważ wydaje mi się, że przy wszystkich walorach Solo29, ich gabaryty, zachowanie się w mniejszym pomieszczeniu i na mniejszym rozstawie, daje im dodatkowe plusy w takich właśnie konfiguracjach.

Korekcje i efekty 3D w Solo29

Głośniki posiadają w sobie wbudowane ustawienie 3D, którego sposób działania jeszcze bardziej wzmacnia wrażenie halowości. W normalnej sytuacji spodziewałbym się aktywacji tego trybu ponad stanem wyjściowym, ale im dłużej bawiłem się Solo29, tym mocniej miałem wrażenie, jakby tryb 2D (czyli domyślny) był już na starcie częściowym 3D. Rezultat jest jednak dosyć ciekawy i choć sam osobiście nie jestem fanem emulacji przestrzennych, spora część użytkowników może znaleźć w nim przyjemne i pożyteczne zastosowania.

Co tyczy się korekcji, bardzo dobrze oczywiście że głośniki takowe posiadają. Mogąc poruszać się w zakresie regulacji od -6 do 6, jesteśmy w stanie zarówno dorzucić sobie więcej sopranu do ustroju, jak i zredukować ekscesywny bas. EQ działa tu nad wyraz dobrze i pozwala jeszcze lepiej opanować Solo29 w trudniejszych ustawieniach. Podbicie sopranu do ok. +3 na skali jest na słuch akceptowalne i wyrównujące sopran w sposób płynny, ale już więcej może powodować wrażenie powolnego odklejania się góry od reszty. W basie najczęściej redukowałem jego ilość niż starałem się go dodawać, ale to już jak pisałem przyzwyczajenie ze znacznie bardziej oszczędnych basowo KEFów.

Dla kogo Microlab Solo29?

Definitywnie kolumny spodobają się tym, którzy szukają dużych głośników aktywnych w rozsądnej cenie i nie mają ani chęci, ani miejsca na zabawy w osobne subwoofery, jak również wzmacniacze, a także źródła. Kupując Solo29 mamy sprzęt od razu gotowy do pracy i jedynym zmartwieniem będzie dobranie sobie odpowiednich podstawek na wysokość, ew. użycia/nabycia odpowiedniej komody pod TV.

Rozsmakują się w nich fani muzykalnego sprzętu „z basiorem”, który nie lata po pokoju jak szalony, ale może pochwalić się zarówno sensownym wolumenem, jak i zejściem, z małą ilością potencjalnych dziur w paśmie. Do tego lubiący móc korzystać ze sprzętu w zależności od potrzeby czy to w bliskim polu odsłuchowym, czy też w typowym scenariuszu na telewizorowo-kinowy „entertainment”.

Słuchawkowcom polecić można ich odsłuch lub po prostu spróbowanie z ciekawości wówczas, gdy ich preferencje pokrywają się z sygnaturą, tj. K280 P, może K290, a na pewno NightHawki czy LCD-X jeśli patrzeć na coś droższego. Z tańszych ekwiwalentów prawdopodobnie Encore Rockmaster OE będą warte wskazania jako cokolwiek, co może przynajmniej przybliżyć w jakikolwiek sposób granie Microlabów. Jeśli takie brzmienia Wam pasują i jesteście na poszukiwaniu podobnie brzmiących głośników ale bez powodzenia, można spróbować.

Osoby preferujące szkołę grania Edifiera, zwłaszcza z modeli R1600 i R1700, mogą poczuć się przytłoczone tymi kolumnami. Nie chodzi tylko o gabaryty, ale o ciepłe usposobienie, może też o bas. Edifier z reguły stawia na sygnaturę typu „V”, równoważąc bas z sopranem. Solo29 to już tonalność stricte „\”. Jednocześnie ich efekt kinowy nie będzie moim zdaniem pasował do muzyki wokalnej, więc jeśli interesuje nas bliska, plastyczna średnica, to pukamy do złych drzwi.

O ile głośniki cechują się wysoką muzykalnością, nie będą w żaden sposób sprawdzały się jako substytut monitorów bliskiego pola do zastosowań kontrolnych czy analityczno-odsłuchowych. To jasne jak słońce i oczywiste, ale czasami warto napisać to drukowanymi literami, że jest to produkt kierowany stricte do odbiorcy domowego i typowego „Kowalskiego”.

Należy również brać poprawkę na ich gabaryty, które wykraczają nawet poza stare Q60 i więcej ma to wspólnego z Harbethami w tym miejscu, jeśli nie będzie ujmą i potwarzą powołać się na tak drogie kolumny w teście tak tanich.

Dystrybucja i gwarancja

Z marką Microlab łączy się jeszcze jeden aspekt, o którym warto wspomnieć. Głośniki jakie trafiły do mnie na warsztat pochodzą od Sunnyline Poland i firma ta jest jedynym oficjalnym dystrybutorem Microlaba w Polsce od wielu lat. Problem w tym, że można często trafić na import Microlabów w różnych wersjach spoza Unii Europejskiej i są to sztuki, które mogą nie spełniać niektórych dyrektyw unijnych (np. ERP), a już na pewno nie będą podlegały ewentualnej gwarancji i serwisowi na terenie naszego kraju, którymi zajmuje się właśnie dystrybutor, a sama firma nie posiada serwisu na Europę.

Dlatego przed zakupem warto upewnić się, że nabywany zestaw głośników, nie tylko tych recenzowanych, pochodzi z oficjalnej dystrybucji i tym samym objęty jest wsparciem gwarancyjnym i pogwarancyjnym. Jest to tym bardziej istotne, jeśli trafimy na zdawałoby się dobrą ofertę tańszą o 10-20 zł od innych. Jeśli nie ma informacji, że są to głośniki z oficjalnej dystrybucji lub że sprzedający jest na liście resellerów marki Microlab, zapytajmy nawet mailowo czy telefonicznie. Nas nic to nie będzie kosztowało, a przynajmniej będziemy wiedzieli, czy z zakupem zaryzykujemy niepotrzebnie, czy też nie.

Nie posiadam na chwilę pisania recenzji informacji wprost mówiących o podróbkach Microlabów lub sugerujących takowe, ale już sama informacja o imporcie bocznymi kanałami warto, aby gdzieś tam nam z tyłu głowy tkwiła.

Kilka rad przy użytkowaniu Microlab Solo29

Z mojego niezbyt długiego, ale owocnego obcowania z tymi głośniami, właścicielom mogę doradzić kilka rzeczy ułatwiających życie, lub przynajmniej do przetestowania u siebie w domu:

• głośniki najlepiej grały mi w trójkącie równobocznym, a więc na podstawowej zasadzie akustycznej przy rozstawianiu głośników stereo,
• szerokość bazy niech będzie trzymana w rozsądnych ryzach, np. 120 cm mierzone od centralnie umieszczonych środków górnych powierzchni głośników,
• odległość od ścian minimum 50 cm mierzone j.w.
• ze względu na tylne porty BR, warto pomyśleć nad prostymi panelami rozpraszającymi umieszczonymi z tyłu głośników, np. z gąbki ze stożków trójkątnych,
• głośniki raczej lubią być skierowane bezpośrednio na słuchacza, gdy patrząc na każdą z kolumienek widzi on je od przodu, bez ścianek bocznych,
• przy trudnym w opanowaniu basie można spróbować zatkać któryś z portów BR, najpewniej dolny,
• jeśli nie posiadacie lepszego DACa, nie inwestujcie w żadne lepsze kable RCA i skupcie się na dobrym i długim kablu optycznym za rozsądne pieniądze,
• wykorzystajcie meble w stylu niskiej szafeczki/komody RTV. Jeśli macie problemy z drganiami, spróbujcie podłożyć pod głośniki kawałki grubej gąbki.

I to tak naprawdę tyle. Nie jest to oczywiście żelazna recepta na sukces u każdego, zawsze i wszędzie, bo chociażby nie mam TV w domu, ani nie planuję mieć, ale w takich warunkach sprawdziły się lepiej niż moje KEFy, którym z kolei lepiej jest w ustawieniu stricte kolumnowym. Takie jest więc myślę przeznaczenie tych głośników i nawet jeśli coś z powyższej listy nie działa w Waszym środowisku odsłuchowym, to zawsze pozostawia to szerokie pole do własnych eksperymentów. Jakich? To już sami odkryjecie na własne uszy. Na rysunkach z MS Paint niestety nie potrafię przewidzieć zachowania się akustyki wewnątrz pokoju o wymiarach X czy Y z umeblowaniem Z. Warto też zawsze mieć z tyłu głowy wbudowane w Solo EQ, które może czasami mocno pomóc.

Podsumowanie

Microlab Solo29 zrobiły na mnie nawet miłe wrażenie i zaryły się w pamięć jako swego rodzaju nowsza iteracja osławionych 7C, ale tym razem wyposażona w DACa i moduł Bluetooth. Estetyczny wygląd, dobre wyposażenie w kabelki, świetny pilot, duży litraż, dobra głośność, możliwość nagłośnienia nawet większego pokoju i praca w dwóch trybach pola odsłuchowego, wbudowany efekt przestrzenny i EQ, Bluetooth, DAC na pokładzie, sensowna cena, kompletny brak zapotrzebowania na subwoofer, długi kabel łącznikowy, wygodny wyświetlacz, muzykalność niemęcząca nawet po długim dniu i efekt hali kinowej pasujący do wielu scenariuszy – to wszystko poczytać możemy im na plus.

Wad wiele nie będzie, a przyczepić można się brzmieniowo do ekspozycji wokali, na którą de gustibus zawsze zwracam uwagę. Technicznie mamy tu zaś trudne w wyciąganiu maskownice, zintegrowany na stałe kabel zasilający oraz spowolnienie po BT z wymuszonym efektem Fade. Poza tym jednak nie doszukałem się niczego więcej.

O ile Solo29 nie są bezwzględnie uniwersalne i widać wyraźnie, że mają swoją określoną, wysoce muzykalną specyfikę, można myślę polecić je dokładnie tym osobom, które wymieniłem w korespondującym z tym zdaniem akapicie i właśnie przez ich muzykalną manierę. A już w szczególności tym, którzy uwielbiają bas i nie chcą dać się zmęczyć sopranem, ceniąc gładkość, muzykalność i rozpasaną przestrzennie średnicę.

Głośniki Microlab Solo29 są możliwe do zakupienia na dzień pisania recenzji w cenie ok. 640-700 zł.