Recenzja Bluedio KN Sport

Im człowiek bardziej osłuchany, tym trudniejsze zadanie stoi przed słuchawkami z klas budżetowych i ultra-budżetowych, aby przebić się ze swoim dźwiękiem u oceniającego. I nie chodzi nawet o stan posiadania, obejmujący wyraźnie wyższe klasowo, wielokrotnie droższe modele, a po prostu doświadczenie, znajomość ogromnej ilości sygnatur i zdolności reprodukowania dźwięku, a także granic, do jakich owa reprodukcja w danej cenie potrafi się zbliżyć. Bo o ile cena jest elementem względnym, o tyle wciąż możemy spróbować ocenić, czy dana wycena pokrywa się z serwowaną jakością. Trudność rośnie wraz z poznawaniem kolejnych modeli, zwiększaniem bazy danych akustycznych. Producenci także lubią dodatkowo co jakiś czas redefiniować na nowo swoje możliwości, schodząc niżej i bardziej na rękę użytkownikowi i jakby odpowiadając na takie sytuacje. Czasami się to nie udaje i wychodzi dźwiękowy potworek, ale są też takie momenty, że starania te owocują. Nie za pierwszym razem, nie za drugim, ale czynią to ostatecznie. Takim zaowocowaniem są Bluedio KN Sport (CCK KS Neckband) – dokanałówki BT z ANC za jedyne 90 zł.

Dane techniczne

• Przetwornik: dynamiczny, 13 mm
• Pasmo przenoszenia: 20 – 20 000 Hz
• SPL: 116 dB @ 1 KHz
• Impedancja: 32 Ohm
• Standard Bluetooth: 4.2
• Maksymalny zasięg bez przeszkód: 10 m
• Bateria: 2x 55 mAh / 3,7 V
• Czas czuwania: 250 godzin
• Czas ładowania: 1,5 godziny
• Czas pracy: do 12 godzin
• Czas pracy z ANC: do 9 godzin

Zawartość zestawu

• dodatkowe tipsy silikonowe w rozmiarach S / M (już zamontowane)/ L
• kabel ładujący USB C
• instrukcja obsługi w języku angielskim
• jeśli kupimy droższy i lepiej wyposażony pakiet: pianki Snab InserTone FT-3

Jakość wykonania i konstrukcja

Nazewnictwo może trochę mylić, ponieważ mimo, że na opakowaniu słuchawki noszą nazwę CCK KS Neckband, tak naprawdę ich właściwą jest Bluedio KN Sport. Zamieszanie wynika trochę z faktu, że marka CCK należy właśnie do Bluedio i czasami występują one zamiennie w sklepach oraz na serwisach aukcyjnych.

Słuchawki przychodzą do nas w zwykłym pudełku, zawinięte w folię bąbelkową i kopertę antystatyczną. Bardzo rzadko stosuje się takowe w sprzęcie audio i zapewne każdy z nas pamięta je bardziej z dysków twardych. Oczywiście z perspektywy zabezpieczenia słuchawek jest to in plus.

W zestawie znajdziemy jednakże tylko (dość długi) kabel ładowania i zapasowe tipsy. Choć brakuje etui, w tej cenie trudno oczekiwać mnogości akcesoriów przy zachowaniu dobrej jakości samego produktu właściwego. Scenariusze na ogół są dwa w takich sytuacjach: albo producent zawiera przy produkcie dodatki kosztem samych słuchawek i ich brzmienia, albo maksymalizuje środki właśnie na nich. I tu ponownie są dwie opcje: albo większy nacisk kładziemy na jakości wykonania, albo na dźwięku. Można oczywiście próbować wyważać jedno z drugim, ale w przypadku sprzętu budżetowego nadal rzadko się to udaje.

W efekcie dostajemy tu typowe „neckbandy”, a więc słuchawki oparte o nasz kark w postaci większej, sztywniejszej opaski złożonej z dwóch modułów (sterownik + bateria) złączonych grubym kablem typu flat-wire. Dopiero od tego elementu wychodzą cieńsze kabelki (również płaskie), na końcach których znajdują się wyprofilowane korpusy wykonane z plastiku z owalnymi tulejkami.

Co ciekawe, nawet mimo plastikowej konstrukcji, producent zdecydował się na uczynienie czap korpusów magnetycznymi. Jest to o tyle tu sensowne, że nie będzie „zużywało” nam korpusów poprzez otarcia zdzierające farbę. Tej bowiem po prostu tu nie ma.

Sterowanie odbywa się za pomocą przycisków na module po prawej stronie. Niestety są dosyć małe, oznaczenia umieszczone na plastiku – nieczytelne, a dioda sygnalizująca umieszczona została na samym włączniku, przez co naciskając go całym palcem nie mamy szansy zobaczyć sygnalizacji serwowanej tą właśnie drogą.

Całość zwieńcza przesuwany przełącznik systemu ANC oraz gniazdo ładowania USB typu C, które jednak nie jest kompletnie niczym osłonięte poza faktem, że znajduje się od strony dolnej. Identyczną wadę miały RHA MA650 Wireless i MA750 Wireless, choć przy znacznie wyższej cenie tam akurat takich niespodzianek byśmy się kompletnie nie spodziewali i brak jakiegokolwiek zabezpieczenia razi znacznie bardziej.

Kolejna rzecz ponad to, jaka rzuca mi się w oczy, to miejsce łączenia w połowie korpusu od wewnętrznej strony, aczkolwiek nie ma ono na szczęście większego negatywnego przełożenia na komfort, choć przy aplikacji potrafi dać się poczuć. Ostatnią rzeczą są drobne ślady kleju w szczelinie powstałej z klejenia połówek korpusów ze sobą. Problem co najwyżej wizualny i tylko przy bardzo dokładnych oględzinach.

Ciekawostka na koniec: możliwe jest wybranie innego głosu lektora, ale niestety prócz standardowego angielskiego mamy tylko hiszpański, francuski i chiński.

Wygoda i izolacja

Słuchawki nie do końca są przemyślane ergonomicznie, przynajmniej pod moje koślawe uszy, dlatego naprawdę nie zdziwiłbym się, gdyby użytkownik stanął ostatecznie na konfiguracji z różnymi wielkościowo tipsami na każdy kanał. W moim przypadku był to rozmiar M na lewy kanał i L na prawy. Inaczej notowałem przesunięcie basu na lewą stronę.

W takim scenariuszu Bluedio nie były słuchawkami bezwzględnie izolującymi, nawet z systemem ANC, który to jest sekretną bronią tego modelu, aczkolwiek z racji dostatecznej tylko izolacji pełnił rolę subtelnego wsparcia, które odcinało przede wszystkim szumy (np. wentylatora, jako że o tej porze roku mamy większe temperatury). Jego aktywacja jednak, w przeciwieństwie do dużych modeli Bluedio, tym razem kompletnie nie wpływała na dźwięk. Wszystko grało praktycznie tak samo, także za to należy się tu wielki plus. Są to pierwsze znane mi słuchawki, w których przy tak niskiej cenie zdecydowano się na implementację tego mechanizmu.

Paradoks polega jednak na tym, że o ile mamy tu dostateczną tylko izolację, choć i tak zależna będzie od naszej anatomii, nie wyklucza to zastosowania dla sportowców. Słabsza szczelność oznacza np. mniejszy efekt mikrofonowania od podłoża w trakcie ruchu. Lepszą sytuacją dla KNS jest ta, gdzie zamiast tipsów mamy pianki i to te konkretnie izolujące. Podczas testów korzystałem z pianek Comply z tulejką 500 i choć miały one swoje przełożenie na brzmienie, izolacyjnie oraz aplikacyjnie wypadały świetnie w porównaniu do silikonów. Umożliwiały też skuteczniejszą pracę systemowi ANC. Tu paradoksem będzie natomiast ich cena, wynosząca za 3 pary praktycznie tyle samo, co same słuchawki. Niemniej, zwłaszcza jeśli posiadamy więcej par słuchawek kompatybilnych z tulejką 500, zakup trójpaku Comply T500, Tx500 lub Ts500 może być dla nas wysoce korzystny z perspektywy ergonomii i izolacji uzyskiwanej na większej liczbie modeli, niż tylko KNS.

Balans, szumy, przebicia, lagi

Sztuka podesłana mi na testy zachowywała względnie dobry balans i jeśli już, notowałem ze względów anatomicznych nieco lepszy bas na lewej stronie. Stąd potrzeba zróżnicowanych tipsów. Szum był słyszalny tylko w momencie zatrzymania muzyki i w dosyć cichym pomieszczeniu. Przebić również żadnych nie usłyszałem, jak również nie stwierdziłem najmniejszych problemów z przesunięciem dźwięku względem renderowanego materiału video. Wszystko zdawało się więc być tu jak należy, a co jest szczególnie warte odnotowania ze względu na niską cenę słuchawek.

Przygotowanie do odsłuchów

Tradycyjnie wszystkie procedury i opisy można znaleźć na tej stronie, wraz ze sprzętem który jest przeze mnie wykorzystywany, a który przewija się również i w tej recenzji w jej treści.

Źródłami były m.in. Shanling M1, nadajnik Asus BT400 oraz telefon LG G4c. Będzie trudno, ponieważ bezpośrednim materiałem porównawczym były słuchawki bezprzewodowe uplasowane powyżej ceny Bluedio KN Sport, a więc przede wszystkim Snab EP-101M BT (150 zł) i Audictus Adrenaline (200 zł).

Pomiary

Przebieg sygnału w stanie surowym (bez kompensacji basu, tylko lewy kanał):

Scenicznie słuchawki prezentują się z kolei tak:

Przypominam, że wszystkie wykresy akustyczne są materiałami o charakterze pomocniczym i nie są w stanie przekazać całości zdolności do reprodukowania muzyki przez daną parę słuchawek (inaczej recenzja byłaby w ramach swojej treści w dużej mierze bezużyteczna). Tyczy się to zwłaszcza modeli dokanałowych, które pomiarowo w stanie surowym mają np. znacznie mniej basu niż to, co odbiera użytkownik po prawidłowej aplikacji słuchawki w swoje kanały słuchowe. Jak w każdej tego typu sytuacji, różnice względem recenzji mogą być spowodowane nie tylko gustem posiadacza, ale też wynikać z jego anatomii, sposobu aplikacji słuchawek, jakości przylegania oraz ogólnie doboru tipsów.

Należy pamiętać też, że jeśli dana osoba nie ma możliwości poprawnego zaaplikowania słuchawek ze względu na swoją własną, unikalną anatomię czy brak umiejętności/higieny osobistej, odczuwa notoryczny dyskomfort w kanałach słuchowych, szczypanie, swędzenie, ból, migrenę, a także notuje wzmożone wydzielanie woskowiny, najlepiej niech nie używa konstrukcji dokanałowych w ogóle.

Jakość dźwięku

CCK jest podmarką należącą do Bluedio, więc nie powinny dziwić ciągoty ich modeli do grania skrajami i z przyciemnieniem najwyższych oktaw. Nie tym razem. Bluedio KN Sport oscylują brzmieniowo w ramach tonalności słuchawek, które osobiście lubię za ich muzykalne i przyjemne w wielu sytuacjach brzmienie, takie jak M1, Adrenaline czy BE Sport3. Na piankach, choć podnosi się im wysoko izolacja i wygoda, notuję wyraźnie cieplejsze brzmienie, a więc identycznie jak ma to miejsce w Adrenalinach – mocno zaciemniających się po zastosowaniu pianek. Przypominają wtedy też dosyć mocno budżetowe Explorery. Dlatego też preferowałem produkt Bluedio na stockowych tipsach silikonowych, nawet mimo narastających wówczas kwestii ergonomicznych.

Bas jest ładnie reprodukowany ilościowo, nieco utwardzony, z dobrym zejściem. Nie wychodzi przed szereg, trzyma się swojego konkretnego miejsca i nadaje wyraźny ton każdemu utworowi. Nic co by powodowało jakąkolwiek konsternację, aczkolwiek ostateczna ilość basu mocno zależeć będzie tu od izolacji i ogólnej szczelności, jaką uzyskamy. Im większa szczelność, tym więcej basu.

Średnica gra na pełny, bliski plan. Dobrze akcentuje wokale i nadaje im odpowiedniej masy. Jej obecność nie pozwala basowi przejąć pierwszych skrzypiec, a w utworach złożonych, wokalista nagle wyskakujący nam dosyć blisko, niemalże „przed twarzą”, potrafi zaskoczyć i wprowadzić miłe zróżnicowanie tego, co dzieje się na scenie. Ostatecznie też uniknąć zarzutu nadmiernej monotonności, oczywiście jak na tak niski przedział cenowy.

Sopran wreszcie jest odejściem od typowych ostrości, jakie do tej pory prezentowały czy to inne modele Bluedio. Cały czas przebijają mi się do uszu detale i słuchawki nie mają żadnego problemu z ich prezentacją, ale całościowo sprawiają wrażenie korzystnego i przyjemnego przygaszenia, jakby subtelnego filtru, który działa na wszystko powściągliwie. W efekcie słuchawki mają wysoce naturalny ton. Po zastosowaniu pianek robi się natomiast jeszcze cieplej i ciemniej, także warto mieć to na uwadze jako pewną opcję w sytuacji, gdyby nawet i w takim kształcie słuchawki były jakimś cudem zbyt jasne. Powinno się to wtedy pokrywać z naszym gustem i schematami z innych modeli słuchawek, które także powinny być ciepłe i ciemne.

Scena, z racji bliższych wokali, ma oczywiście swoją konsekwencję w postaci redukcji głębi. Rysowana jest na planie eliptycznym, mocniej akcentując szerokość niż głębokość. Sam dźwięk natomiast, z tytułu nieco ocieplonego strojenia, nie robi wrażenia aż tak mocno napowietrzonego, ale też w życiu nie powiedzielibyśmy – a przynajmniej tak zakładam – o nim jako o w jakikolwiek sposób zgnuśniałym lub parnym. Nie jest to poziom np. EP-101M BT, które scenę z tytułu tonalności kreują sobie całkiem obszerną jak na słuchawki tego typu, ale też takie BLU-100 potrafiły mieć ją na zbliżonym poziomie lub nawet mniejszą, a kosztują przecież zdrowo więcej niż KNS.

Może będzie to więc zaskoczeniem, również dla mnie samego, ale brzmieniowo ciężko jest mi się tu do czegokolwiek przyczepić, a i sama jakość dźwięku jako ogół stoi tu nadspodziewanie dobrze. Można dywagować oczywiście nad tendencją basu do lekkiej twardości od czasu do czasu, ale wiele zależeć będzie tu od aplikacji słuchawek i tak naprawdę do końca nie jesteśmy w stanie żadnych słuchawek dokanałowych akuratnie opisać w tym zakresie. Mi osobiście aspekt ten kompletnie nie przeszkadzał, a wręcz przeciwnie – potrafił bardzo fajnie wtopić się w niektóre gatunki muzyczne i ubarwić je o konkretny, własny smak. Można też czynić to z mniejszą głębią sceny jako konsekwencją bliższego wokalu oraz wykończeniem sopranu na najwyższych oktawach, ale tu ponownie: przy tej cenie słuchawki w swojej klasie brzmieniowej, a więc w gronie modeli o naturalnym, lekko spadkowym strojeniu, prezentują się o dziwo bardzo dobrze. Wszystko jest na swoim miejscu, nic mi nie przeszkadzało podczas odsłuchów, nie rozpraszało, pozwalając skupić się na muzyce. Natomiast mniejsza głębia sceny jest tu konsekwencją pozycji wokalu i tak stworzony układ wymienny cecha-za-cechę uzupełnia (a może raczej: ratuje) spokojnie akceptowalne granie na szerokość.

Dlatego więc jedyną rzeczą, która dźwiękowo kłębiła mi się w głowie podczas obcowania z Bluedio, była pamięć względem innych, znacznie droższych modeli i jednocześnie mojego do nich przyzwyczajenia, ale to normalna rzecz, gdy testuje się wiele różnych słuchawek z bardzo różnych przedziałów cenowych. Oczekiwanie po nich, że będą grać tak jak iSine 20, jest oczywiście delikatnie mówiąc niemądre, ale też nie można arbitralnie skreślać takich słuchawek. Nie każdy chce/może/potrzebuje/lubi wydawać dwa i pół tysiąca złotych na słuchawki, które na dobrą sprawę nie są nawet do końca konwencjonalną, dokanałową konstrukcją. Bluedio to sprzęt dla zwykłego człowieka, który do tematu audio nie podchodzi od strony entuzjastycznej, hobbystycznej, wysublimowanej, a wysoce praktycznej i ekonomicznej, w ramach której życzyłby sobie przy tym, aby sprzęt po prostu grał na akceptowalnym poziomie.

KNSom się taka sztuka udaje. Jednocześnie traktuję je jako wyjątek potwierdzający regułę: że budżetowych słuchawek jest na pęczki, ale grających faktycznie porządnie, czy jakkolwiek nawet dobrze, jest bardzo mało. Stąd konieczność mozolnego odławiania modelu za modelem, sprawdzania, mierzenia. Ale i nadużyciem byłoby stwierdzenie, że wystarczy dopłacić i kupi się coś porządnego. Wystarczy rzucić okiem na RHA MA650 i 750 Wireless, aby się o tym przekonać. Modele świetnie wykonane, należycie wyposażone, a jednak gdybym miał się zdecydować na jeden model spośród nich, wolałbym bezpieczniejsze i przyjemniejsze strojenie KNS mimo wszystko.

Zastosowanie

Użytkowanie Bluedio KN Sport mógłbym podzielić na dwa rejony w zależności od kierunku, w jakim będziemy chcieli zmierzać, jako ich użytkownicy, a które mamy w zasadzie do dowolnego naszego wyboru: jakość dźwięku i izolacja.

Jeśli priorytetem będzie jakość dźwięku, rekomendowałbym pozostanie przy tipsach silikonowych lub ew. szukanie im zamienników z dłuższymi tulejkami własnymi, jeśli podczas użytkowania narosną kwestie natury aplikacyjnej. Konsekwencją tego będzie gorsza izolacja i niestety bardzo ciężko będzie

Jeśli zaś chcemy iść w maksymalną izolację od otoczenia, aby jak najlepiej móc wykorzystać system ANC oraz mieć jak najpewniejszą aplikację, definitywnie warto skorzystać z pianek Comply (pasuje tulejka 500). Zaciemniają one co prawda brzmienie KNSów, ale izolują lepiej od np. pianek InserTone FT-3, które stanowią swego rodzaju „złoty środek” między jednym a drugim podejściem.

Słuchawki, z racji bezpiecznego strojenia, są bardzo uniwersalne i sprawdzą się praktycznie z każdym gatunkiem muzycznym. Faworyzują jednak te trochę bardziej konwencjonalne i mniej syntetyczne (elektroniczne). W tej cenie producent poczynił w taki sposób moim zdaniem najbardziej rozsądne decyzje z możliwych.

Podsumowanie

Dźwiękowo bardzo dojrzałe i przyjemne słuchawki, z systemem ANC, długim czasem pracy na baterii, brakiem przebić czy lagów, gniazdem USB typu C, bardzo atrakcyjną ceną. Wadami jest tu oszczędność na wykonaniu, wyposażeniu i kwestie ergonomiczne, które mogą, choć nie muszą komukolwiek przeszkadzać. Całościowo wypadają jednak pozytywnie i chyba wreszcie wyczerpują znamiona słuchawek bezprzewodowych z gatunku „tanie a dobre”. Zwłaszcza w ramach tego producenta jest to znaczące, ponieważ kilkukrotne podejście do jego produktów kończyło się moim niezbyt aprobującym kiwaniem głową na boki i cofnięciem ust w geście dezaprobaty jak nie dźwiękowej, to ergonomicznej. KN Sport wreszcie zamazują te wrażenia i niektóre rozwiązania zostały albo zmienione, albo dopracowane.

Co prawda z tytułu niskiej ceny nie otrzymujemy tu żadnego etui, nadal jest lekko drażniąca linia odlewu po wewnętrznej stronie korpusu, krótkie tulejki, czy też detale, takie jak ślady klejenia czy nieosłonięte złącze USB do ładowania (identycznie jak w nowych RHA), ale ogólnie względem tego, co było poprzednio w ramach tych samych praktycznie elementów w innych modelach, jest znacznie lepiej i producent wyraźnie zaczął odrabiać pracę domową. Tym samym jako użytkownik mogę bez przeszkód skupić się na ich dźwięku i tu, o ile można byłoby się pokusić o kilka alternatyw kablowych, o tyle w zakresie modeli pozbawionych kabla i to jeszcze z ANC, nie jestem w stanie wskazać drugiego tak brzmiącego modelu w tej cenie.

Słuchawki Bluedio KN Sport są dostępne na dzień pisania recenzji w cenie ok. 90 zł. (sprawdź dostępność i najniższą cenę)