Recenzja FiiO E07K Andes

Gdy chiński FiiO wypuścił taniego desktopowego DACa E10 opartego na cenionej kostce Wolfsona, sprzęt ten zrobił naprawdę niezłą furorę. Przepis na sukces był prosty: wziąć dobry układ przetwarzający sygnał dźwiękowy, zaimplementować w prosty sposób w jak najmniejszym opakowaniu, zadbać o odporność na uszkodzenia w zakresie obudowy, dorzucić parę „ficzerów”, okrasić ALPSem i wycenić do bólu sensownie. Osobom chcącym jednak nie być przykutymi stricte do desktopowego odsłuchu pozostawało w tej cenie zakupienie trochę gorszego na papierze, ale za to całkowicie przenośnego E7. Do czasu. Przed Wami oto z okazji Świąt Wielkanocnych recenzja następcy E7 i poniekąd mocnej alternatywy również dla E10 – najnowszego E07K ANDES.

Jakość wykonania i konstrukcja

E07K kontynuuje standardy znane z innych urządzeń FiiO, zatem otrzymujemy do ręki produkt solidny, wytrzymały i w oczywiście aluminiowej obudowie. Najbardziej rzuca się w oczy malutki wyświetlacz umieszczony na frontowej stronie urządzenia, przykryty o wiele od niego większą szybką z pleksi, która zdradzi Wasze odciski palców szybciej, niż zrobią to w kolejnym odcinku CSI. Generalnie poza niemiłosiernym „palcowaniem się” ekranu (nie żebym się skarżył, ale bardzo trudno było go przez to sfotografować) nie ma żadnej rzeczy, do której mógłbym się przyczepić pod względem jakościowym czy użytkowym w tym urządzeniu. Zobaczmy może jednak póki co jak prezentują się jego parametry techniczne:

– Rodzaj wejścia: kabel mini-USB
– Moc wyjściowa: >220mW (dla obciążenia 32 Ohm) i >36mW (dla obciążenia 300 Ohm)
– Obsługiwana impedancja słuchawek: 16 – 300 Ohm
– Pasmo przenoszenia: 20 Hz – 20 kHz
– Maksymalna częstotliwość próbkowania: 96 kHz
– Maksymalna rozdzielczość bitowa: 24 bity
– Podwójne wyjście słuchawkowe na jack 3,5 mm
– Wejście liniowe na jack 3,5 mm
– Pojemność akumulatora: 1200mAh
– Czas pracy na akumulatorze: ok. 24h
– Wymiary: 96 mm × 55 mm × 15,2 mm
– Waga: 102 g

W zestawie znajdziemy ponadto, oczywiście poza samym urządzeniem, bardzo bogate wyposażenie, takie jak: kabel mini-USB, krótki interconnect jack-jack, samoprzylepne gumowe podkładki, dwie opaski silikonowe do przenoszenia złączonych ze sobą odtwarzacza i np. telefonu, dwie folie ochronne na wyświetlacz, gumowy pokrowiec ochronny oraz zwykły materiałowy z zapinką. Żyć nie umierać.

Na górnej krawędzi ANDESa znajdują się dwa wyjścia słuchawkowe wzmacniacza, pozwalające na odsłuch z dwóch par słuchawek jednocześnie. Oznacza to, że można współdzielić dźwięk z kimś i nie musieć oddawać mu naszych własnych słuchawek w celu dokonania odsłuchu. Maleńka dziurka RESET służy to twardego zresetowania urządzenia w przypadku np. zawieszenia się.

Dolna krawędź to analogowe wejście liniowe, którego używać będą przede wszystkim posiadacze przenośnych odtwarzaczy muzycznych chcących puścić na słuchawki wzmocniony sygnał tak samo, jak w E11 czy E6. Mamy tam także gniazdo mini-USB do podłączenia do komputera oraz gniazdo dokowania dla wzmacniaczy stacjonarnych typu E09K QOGIR. Ładowanie wbudowanego w ANDESa akumulatora realizowane jest również przez gniazdo mini-USB i może odbywać się tak przy całkowicie wyłączonym urządzeniu, jak i podczas jego normalnej pracy. Gdy zaś urządzenie jest zadokowane w QOGIRze, ładowanie odbywa się przez niego (QOGIR musi wtedy zostać podpięty kablem „drukarkowym” USB). Plusem jest możliwość korzystania z obu wyjść słuchawkowych E07K w chwili, gdy jest zadokowany – dzięki temu możemy jednocześnie mieć podpięte 2 pary słuchawek pod E07K korzystające np. z EQ, jedną parę wpiętą do QOGIRa i do tego puszczać sygnał na jego dwie tyle pary RCA.

Prawa ścianka to dwa przełączniki – HOLD (blokujący wszystkie klawisze urządzenia) oraz schowany w zagłębieniu LO BYPASS, pozwalający na przenoszenie na E09K ustawień EQ oraz kontroli głośności (domyślnie EQ w sytuacji zadokowania E07K nie ma zastosowania na brzmienie, a przyciski regulacji głośności nie reagują). Przełącznikiem tym można operować bez względu na to, czy E07K jest włączony lub już zadokowany w QOGIRze. Dopiero na lewej ściance można znaleźć wszystko to, co najważniejsze, a więc przyciski włączania/wyłączania, głośności oraz wejścia w menu urządzenia. Tam zaś kryją się ustawienia wspomnianego EQ, wyłączniki czasowe urządzenia i ekranu, balans, ustawienia poziomu wzmocnienia czy informacje o firmwarze i całkowitym czasie pracy urządzenia.

Na koniec dodam (mając w pamięci część pytań z komentarzy użytkowników E10), że podczas korzystania z E07K ani razu nie musiałem go resetować, nie sprawiał też najmniejszych problemów, radząc sobie dzielnie z materiałami zarówno 16/44 jak i 24/96. Nic się nie grzało, nic nie strzelało, przerywało, znikało, słowem wszystko było w jak najlepszym porządku. Nie było także problemów ze współpracą ze słuchawkami wyposażonymi w jack TRRS.

Brzmienie

Po tym, jak FiiO umieściło w E07K znany już wcześniej z chociażby modelu E10 układ Wolfson WM8740, generalnie wiedziałem czego się spodziewać już przed nawet rozpakowaniem ich produktu. I zabawne w tym wszystkim jest to, że miałem rację. Od razu więc powiem wprost: dźwiękowo mamy przed sobą praktycznie E10 z dodatkami. Te proste stwierdzenie będzie się przewijało nam w zasadzie od tej chwili aż po podsumowanie i generalnie mógłbym odesłać w tym miejscu wszystkich do recenzji E10, naprawdę.

E07K na identycznej zasadzie jak „e-dziesiątka” staje po stronie muzykalności i bezpieczeństwa, gwarantując naszym słuchawkom na ogół optymalną jakość brzmienia kosztem specjalizacji w jednym konkretnym typie. Nie ma tu ryzyka, że słuchawki grające np. do bólu neutralnie będą notowały sybilację i suchotę, bo źródło doleje im oliwy do ognia. Zamiast tego stara się być układem przewidywalnym i jak najbardziej uniwersalnym. Jako użytkownicy macie nie mieć absolutnie żadnych wątpliwości przy podpinaniu swoich słuchawek w zakresie ich synergii ze źródłem i z grubsza do pewnego pułapu cenowego jest to cecha bardzo w tym sprzęcie widoczna. Pamiętać należy jednak, że od wspomnianego „pewnego pułapu”, przy którym słuchawki robią się już bardziej wymagające, zacznie przebijać się do nas świadomość pewnych braków rozdzielczości i detaliczności, które są zrozumiałe dla tak taniego sprzętu – przecież nie można mieć wszystkiego i jeszcze żądać za to groszowych kwot, dlatego taki stan rzeczy nie dziwił mnie przy E10 i nie dziwi też przy E07K. Są to też prawdopodobnie urządzenia bliskie wyciągnięcia z kostki Wolfsona magicznego słowa „maksimum”.

Wracając jednak do konkretów – tak samo, jak w starszym stacjonarnym bracie, bas jest tu na odpowiednim poziomie, z wyczuwalnym podkreśleniem środkowego jego fragmentu. Współgra to idealnie ze średnicą, działając na rzecz jak najlepszego wypełnienia i nasycenia barw tonalnych apetycznym sokiem.

Średnica wciąż jest tym, w czym sprzęt ten bryluje. Mamy tu wyczuwalną muzykalną nutę, która podkreśla w miły dla ucha sposób większość nagrań, nadając im ponownie odpowiednie wypełnienie i redukując suchości pochodzące np. od słuchawek, które zamiast analitycznych, suchych czy neutralnych źródeł preferują gęstsze, o cechach kompensujących kolorystyczną ujmę ich średnicy. Jeśli ktoś lubił ten aspekt E10, na nowym nabytku się na pewno nie zawiedzie. Do góry również nie można w tej cenie się zbytnio przyczepić.

Stereofonia i przestrzenność E07K nie jest zła, ale też nie jest aż tak sugestywna, aby robić na słuchaczu piorunujące wrażenie i gdybym miał wskazać jednak lepszą alternatywę sceniczną w okolicach ceny E07K, definitywnie byłby to NuForce μDAC-2 HP, kosztujący raptem 70zł więcej, a którego scena jest mimo wszystko bardziej wyczuwalna. Wracając jednak do produktu FiiO i porównując go z E10 – miałem z tym o dziwo duże problemy. Najpierw wydała mi się minimalnie lepsza od E10, jednak im dłużej obcowałem z tym sprzętem, im częściej przełączałem się między E10 a E07K metodą A-B i używałem coraz to innych słuchawek, tym mocniej zacierała mi się między nimi różnica w tym względzie, którą finalnie skwituję jako bardzo subiektywny in plus dla E07K, ale fakt faktem oba urządzenia grają bardziej „w głowie”. Osoby zatem czekające z niecierpliwością na nową „e-siódemkę” pod kątem większej sceny i bycia realnym ulepszeniem ponad E10 niestety będą prawdopodobnie zawiedzione – z grubsza można powiedzieć, że WM pozostał WM’em, z wszelkimi konsekwencjami takiego stanu rzeczy, choć tak jak pisałem na początku – w tej cenie mimo wszystko naprawdę nie jest źle i to zwłaszcza, gdy uświadomimy sobie ogrom pozostałych cech uzupełniających brzmienie, jak chociażby korektor graficzny, który dla samych cech barwy dźwięku może być miejscami ogromnie przydatny.

Korektor graficzny
Ponieważ jest to „ficzer” mocno zwiększający potencjał E07K, chciałbym poświęcić na niego osobny akapit, który pozwoli na lepsze jego zrozumienie pod kątem potencjalnej przydatności. Otóż o ile sam fakt jego istnienia jest tu ogromnym plusem samym w sobie, a działanie w praktyce okazuje się zewsząd pożądanym (w dalszej części tekstu opisałem przykłady zastosowania i użycia EQ z różnymi słuchawkami), tak mogą zdarzyć się sytuacje, w których nawet i on nie będzie w stanie „wyciągnąć” słuchawek jakoby jakaś cudowna maść na wszystkie bolączki. Ale może po kolei.

Regulacja odbywa się tu w zakresie dołu i góry – Bass oraz Treble. Skala regulacji wynosi co prawda od -10 do 10dB, ale skok odbywa się co 2dB, zatem od 0 do 10 nie mamy do wyboru dziesięciu kroków, a tylko 5.

Ponieważ też nie ma osobnego rozbicia na poszczególne fragmenty pasma, nie jest możliwa precyzyjna regulacja tylko i wyłącznie wybranych miejsc linii brzmieniowej, co w praktyce trochę ogranicza jego możliwości korekcyjne i nie może się równać np. z nawet podstawowymi modelami analogowych korektorów graficznych z prawdziwego zdarzenia, których regulacja zaczyna się od 5-7 pasm na kanał (nie mówiąc już o tym, że jakościowo-brzmieniowo również wypadają lepiej od korekcji cyfrowej).

Dam na to prosty przykład: jeśli słuchawki mają problem z np. najniższym basem, który jest nienaturalnie wybity (chociażby jak w ostatnio przez nas recenzowanych ThinkSoundach TS02), obniżanie basu będzie odbierało słuchawkom także i jego środkowy oraz wyższy fragment, a które były w jak najlepszym porządku. W praktyce więc okazuje się, że E07K może pomóc w sytuacji, gdy cały fragment pasma leży lub jest zbyt wybity. W przypadku specyficznych i skomplikowanych sytuacji akustycznych niestety jego przydatność może być bardzo ograniczona i choć pomoże, to tylko w niewielkim stopniu.

Dlaczego o tym wspominam? Abyście mogli ocenić, czy kupienie E07K będzie dla Was korzystne z punktu widzenia używania EQ, jeśli jest on celem samym w sobie. Jeśli Wasz model słuchawek ma całościowo schowane jakieś pasmo albo analogicznie całościowo wybite, to E07K pozwoli Wam rewelacyjnie wręcz sobie je podciągnąć i wyrównać, macie pod nosem praktycznie wygrany mecz. Jeśli jednak sprawa jest bardziej skomplikowana i wymaga precyzyjnej ingerencji w zakresy Hz, to obawiam się, że mogą być z tym spore problemy i E07K nie rozwiąże ich w cudowny sposób.

E10 zyskał wysoką notę ze względu na swój rewelacyjny (ówczesny) stosunek ceny do możliwości i brzmienia. W przypadku E07K jednak współczynnik ten windowany jest jeszcze wyżej za sprawą akcesoriów czy możliwości otaczających sedno, tj. opisywane właśnie przeze mnie w tym momencie brzmienie. FiiO wraz z wprowadzeniem E07K połączyło tak samo, jak w przypadku E17 zalety dwóch swoich poprzednich produktów: E7 i E10, tyle że tym razem w uproszczonej formie i o połowę mniejszej cenie. Za sprawą drzemiącego w nim układu Wolfsona otrzymujemy zatem w największym skrócie mariaż E7 z E10, o rozszerzonych możliwościach tego pierwszego i brzmieniu tego drugiego. W E07K znaleźć będzie można wciąż ten miły posmak średnicy i dosyć zbliżoną do niego charakterystykę brzmieniową, którą tak bardzo się lubi, ale jednocześnie z pewną czkawką w postaci trochę zawężonej w porównaniu z równie utytułowaną konkurencją (μDAC-2 HP) sceny, której nadmiernej poprawności wielu wciąż „e-dziesiątce” nie jest w stanie na dłuższą metę darować. I choć dla mnie nie jest to (patrząc przez pryzmat całokształtu) dyskwalifikacja brzmieniowa, bo nadrabia ją z nawiązką ogromnymi możliwościami, tak jest to mimo wszystko powód, dla którego nie wystawię mu pełnej setki.

Konfrontacje

Nie mogłem sobie pozwolić na ominięcie tego aspektu, ponieważ wyjaśnia sporo potencjalnych dylematów natury wyboru między, jakby nie patrzeć, trzema niemal identycznie wycenionymi produktami.

E07K vs E7
W tej bratobójczej walce jest tylko jeden zwycięzca – E07K. Co prawda notuje krótszy czas pracy na baterii, ale wyższy bitrate, wreszcie jakkolwiek sensowna regulacja parametrów brzmieniowych, kompatybilność z E09K i wszystko to w cenie tej samej, co poprzednik (330zł) automatycznie przekreślają w tym momencie sens zakupu starszej wersji i ten, kto to uczyni, będzie stratny, bo za te same pieniądze mógł mieć więcej i lepiej.

E07K vs E10
Kolejna bratobójcza walka i znów wygraną może poszczycić się E07K mimo nieco wyższej ceny. O ile E10 był i nadal jest bardzo dobrym układem o dużym wachlarzu zastosowań, tak w wielu sytuacjach stricte praktycznych nie dotrzymuje kroku młodszemu bratu pod kątem elastyczności i wyposażenia, choć prawdą jest, że nie wszystkich. W przypadku E10 w tym momencie jednak bardziej opłaca się szukać urządzeń używanych niż nowych, ponieważ w kwocie nowego dostaniemy praktycznie za grosze więcej E07K, a za 220-250zł da radę nabyć tzw. „używkę”, a to już zauważalna oszczędność.

Porównajmy sobie bezpośrednio wady i zalety obu układów w formie różnic, aby mieć lepsze rozeznanie w całej tej sytuacji. I tak E10 ponad E07K to przede wszystkim:
– precyzyjny potencjometr ALPS (E07K – tylko regulacja cyfrowa, którą postrzegam za minus),
– wyjście AUX + słuchawkowe (mimo wszystko jest to pewna przewaga w ramach sprzętu stacjonarnego, bo umożliwia gładkie parowanie ze wszystkim, E07K – tylko dwa wyjścia słuchawkowe),
– wyjście cyfrowe coaxial (E07K – brak wyjść tego typu, QOGIR również ich nie posiada, więc parowanie ich razem tego problemu nie rozwiąże).

Z drugiej strony E07K to:
– umownie „lepsze” brzmienie,
– wydajniejszy wzmacniacz oparty również na kostce ADI (porównajcie wartości mW dla np. 32 Ohmów między jednym a drugim),
– pełniejsza i precyzyjniejsza cyfrowa korekcja brzmienia (góra oraz dół, E10 – tylko dół w postaci przełącznika ON/OFF i do tego ze słabszym podbiciem),
– kontrola balansu (E10 – brak)
– możliwość bezpośredniego parowania z E09K (E10 – tylko analogowo kablem 3,5mm jack – 2x RCA),
– możliwość odsłuchu dwóch zestawów słuchawkowych jednocześnie,
– praca jako bateryjny przenośny wzmacniacz po wejściu analogowym AUX jack 3,5mm,
– większa poręczność, co nie jest bez znaczenia np. w podróży.

Jak widać każdy ma swoje zalety i specyficzne cechy, jednakże nadal większość z nich wypada po stronie E07K. E10 wciąż sprawdza się w rozwiązaniach stacjonarnych, gdzie jego AUX OUT i wyjście coaxial umożliwiają podpięcie dodatkowego sprzętu, gdzie żadne akumulatory nie są potrzebne, a korektory mogą bardziej przeszkadzać, niż pomagać. E07K z kolei sprawdzi się jako piekielnie uniwersalne i elastyczne rozwiązanie zintegrowane, które będzie zaczynało i kończyło nasz tor audio. Wystarczy przeanalizować sobie wszystko to, co napisałem wyżej, aby znaleźć samodzielnie odpowiedź na pytanie „co wybrać” (uprzedzając pytania w komentarzach).

Zastosowanie

Parowanie E07K z przykładowymi słuchawkami
Jak wynika z poprzedniego akapitu w przypadku posiadania słuchawek przenośnych lub takich, które wymagają pewnych korekcji z poziomu sprzętowego, E07K jest w zasadzie jedyną słuszną opcją. Aby unaocznić zalety E07K nad E7 oraz ogólnie w zakresie korekcji prześledźmy trzy przykładowe słuchawki o różnych sygnaturach dźwiękowych i ich zachowanie na E07K:

– Westone 1 (pojedyncza armatura, 500zł)
W przypadku podstawowego modelu Westone. E07K jest dla niego trochę wąskim, ale mimo wszystko muzykalnie dopasowanym kompanem, który może wydatnie pomóc. Domyślnie słuchawki te nie robią zbyt wielkiego wrażenia i prezentują ciemną stronę dźwięku, przez co skupiają się na średnicy i w mniejszym stopniu na basie, który dzięki temu jest stonowany i całkiem przyjemny, choć dla wielu za słaby. Najbardziej na takim układzie „cierpi” jednak góra, która mimo dobrej jakości jest miejscami po prostu słabo słyszalna. Dzięki możliwości podbicia górnych zakresów zyskuje na wyrazistości i ostrości, jednocześnie pozostając wciąż w dobrej korelacji z pozostałymi zakresami. Na E7 w ogóle by to nie było możliwe, ponieważ regulacja basu to mimo wszystko za mało. Lepsze efekty zanotować można już tylko z korektorami analogowymi z prawdziwego zdarzenia, także urządzenie nie tylko „naprawia” te słuchawki, ale pozwala na ich pełne docenienie.

– Brainwavz M3 (przetwornik dynamiczny, 300zł)
Są to słuchawki o ciepławym zabarwieniu, wyraźnej wyższej średnicy i lekko przyciemnionej górze, a więc sytuacja nieco bardziej skomplikowana niż miało to miejsce w przypadku W1. Tym razem potencjalny użytkownik zechce zapewne nieco je „rozjaśnić” i umniejszyć im trochę basu. Nic prostszego – przy takich samych niemal ustawieniach jak W1 można osiągnąć na nich całkiem wyrównaną linię brzmieniową, choć podbita wyższa średnica wciąż będzie o sobie dawała znać. Jest to też dowód na to, jak ważnym punktem wyjściowym podczas korekcji może być średnica.

– NuForce NE-700M (przetwornik dynamiczny, 230zł)
W tym przypadku sprawa jest banalnie prosta – słuchawki te prezentują bardzo dobre brzmienie i balans między górą a średnicą, która zyskuje dodatkowe plusy na E07K, także jedynym potencjalnym problemem jest bas, który należałoby zredukować, ale przy jednoczesnym zostawieniu tego specyficznego „smaczku” w średnicy. Redukcja dolnych zakresów o -6 pozwala osiągnąć oba cele, neutralizując dolną górkę i pozostawiając w dużej mierze średnicę z jej wyczuwalnym wciąż muzykalnym charakterem.

– AKG K390 NC (przetwornik dynamiczny, system redukcji szumów, 400-450zł)
Ostatnimi słuchawkami niech będą często wykorzystywane w naszych testach K390 NC. Wykorzystywane z tego względu, że grają niezwykle naturalnie i ich brzmieniu, poza lekko wycofaną średnicą (klasycznie „uśmiechnięte” granie), nie można niczego większego zarzucić. Aby wyciągnąć średnicę i wygładzić górki znajdujące się na skrajach pasma, w E70K wystarczy nieco je obniżyć … i tyle. Żadnych innych cudów, nic więcej nie jest potrzebne. Na E7 nie byłoby to możliwe i jedynie bas można byłoby w taki sposób zredukować.

Zakup i parowanie z E09K QOGIR
Na osobny akapit moim zdaniem zasługuje również połączenie bezpośrednie z E09K. O ile posiadacze E10 mogą wciąż podpiąć go analogowo do E09K (za pomocą kabla 2x RCA – 1x jack 3,5mm), tak E07K osadzić można bezpośrednio w gnieździe znajdującym się na szczycie QOGIRa. Brzmieniowo oba urządzenia zachowają się z nim tak samo, dając na wyjściu dynamiczny, głośny i dobrze kontrolowany dźwięk z wyraźną rytmiką i delikatnie zaakcentowanym niższym basem. Zniknie z jednej strony gęstość średnicy, ale w zamian pojawi się lepsza przestrzenność i stereofonia, głównie w osi L-R. Czy to wszystko? Oczywiście nie, ale sytuacja w zakresie „czy kupić E07K pod QOGIRa” zależy tu od posiadania samego QOGIRa albo wspominanej tu bardzo często przeze mnie „e-dziesiątki”. Rozpatrzmy zatem trzy sytuacje:

– mam E07K, czy opłaca mi się dokupić QOGIRa?
Generalnie tak, zwłaszcza przy odsłuchu stricte stacjonarnym. Jak pisałem wyżej E07K zachowuje się na nim dokładnie tak, jak E10, zatem można ogólnie przyjąć, że dźwięk mocno idzie jakościowo w górę, również w kategorii mocy i głośności. Przy ustawieniu przełącznika LO BYPASS możliwe jest przeniesienie na wyjście kontroli głośności z E07K, a także jego ustawień EQ, co dodatkowo rozszerza możliwości takiego zestawu ponad E10 czy jakimkolwiek innym DACiem, który nie ma w sobie możliwości kontroli brzmienia za pomocą korektora graficznego. Z tytułu zadokowania w E09K ANDES zyska również precyzyjną kontrolę za pomocą jego pokrętła potencjometru ALPS, o czym wspominałem wcześniej jako o wadzie w ramach samego DACa, a także pozostaną w nim wciąż wolne gniazda RCA AUX IN, które można będzie wykorzystać w przyszłości.

– mam QOGIRA, czy opłaca mi się dokupić E07K, czy może lepiej E10?
Jeśli nie interesuje Was EQ oraz COAXIAL OUT i macie możliwość zakupu tanio używanego E10, to warto się nad nim mocno zastanowić. Pamiętać należy wtedy jednak o dokupieniu dodatkowego kabla 2xRCA – jack stereo, aby móc go wtedy podłączyć przez gniazda RCA w QOGIRze oraz jackowe LINE OUT w E10. W przypadku jeśli mowa z kolei o nowych urządzeniach, to sumarycznie o wiele lepiej jest dokupić E07K. Brzmieniowo będą takie same, a EQ i fakt przenośności E07K zrobi sporą różnicę na plus dla ANDESa.

– mam E10 i QOGIRa, czy opłaca mi się migrować na E07K?
Jeśli nie zamierza się używać EQ i posiada się już QOGIRa oraz E10, to migracja do E07K na ustawieniach domyślnych dźwiękowo zbyt wiele nie da, a właściwie w klasie dźwięku nie da nic – brzmienie będzie identyczne w obu przypadkach. Jeśli zatem macie już E09K + E10 i podoba Wam się brzmieniowo taki mariaż na tyle, że EQ jest dla Was zupełnie niepotrzebny, to zakup E07K jest w sumie bezcelowy – tak naprawdę zyskacie z nim jeden kabel na biurku mniej, wolne gniazda RCA AUX IN i brak świecącej prosto w twarz niebieskiej diody.

Czemu nie wspominam tu np. o E17? Bo nie ma to najmniejszego sensu – samodzielnie jest zauważalnie lepszy od E07K oraz E10, a na QOGIRze otrzymałby od niego zbyt duży narzut własny płynący z typowo tak się zachowującego układu Texas Instruments. Zresztą operujemy tu tylko i wyłącznie w klasie urządzeń do 300-330zł, a E17 kosztuje dwa razy tyle, co mówi samo za siebie. Więcej na ten temat można będzie znaleźć w naszych recenzjach E09K oraz E17.

Podsumowanie

FiiO jak dla mnie zrobiło genialny krok usprawniając starzejącego się E7 i czyniąc z niego urządzenie o możliwościach przekraczających nie tylko poprzednika, ale i nawet E10, z którym współdzieli ten sam układ Wolfsona. W cenie 330zł otrzymujemy zatem świetnie wyposażonego „przenośnego E10” z wyświetlaczem, podstawowym i czasami mogącym uratować przysłowiowy tyłek korektorem graficznym, akumulatorem, możliwością parowania bezpośredniego z E09K, działania jako tylko przenośny wzmacniacz, podpinania dwóch słuchawek jednocześnie i kontrolą balansu. W tej cenie nie dostanie się tak dobrze brzmiącego i wyposażonego układu, zatem myślę, że możemy śmiało przywitać nowego króla opłacalności pośród budżetowych DACów.