Recenzja Creative Sound Blaster Jam

Creative jest nie tylko producentem kart dźwiękowych i głośników, choć zapewne najbardziej zapadł nam wszystkim w pamięć właśnie tymi rodzajami produktów. Zawsze pełno tych drugich na półkach sklepów komputerowych, zaraz obok Logitechów, tych pierwszych już mniej, a co przez lata powodowane było kulejącym wsparciem i ostatecznie – rozkwitem konkurencji. Jednakże również i na polu słuchawek firma próbowała swoich sił i obok niezwykle popularnych modeli, takich jak EP-630 czy Fatality, sławę zyskała Aurvanami Live, często określanymi w dawnych czasach „czarnym koniem” półek budżetowych, wręcz „audiofilią za grosze” i „słuchawkami ostatecznymi” jeśli się je troszkę zmodyfikuje i recabluje. Można powiedzieć, że w tej konkretnej dziedzinie nawet nie było źle. A że w dzisiejszych czasach ludzie chcą mieć sprzęt jak najnowocześniejszy i jak najtańszy, mnożą się również i ze strony singapurczyków zakusy ku właśnie takim figurom sprzętowym. Jest nią m.in. para recenzowanych bezprzewodowych kompaktów USB sygnowana logiem nie tylko Creative, ale i najsławniejszych ich kart dźwiękowych: Sound Blaster. Przed Państwem model Jam.

Dane techniczne

– Przetwornik: dynamiczny 32 mm, zamknięty
– Pasmo przenoszenia: 20Hz – 20kHz
– Waga: 83g (bez kabla)
– Kabel: 1m, microUSB (ładowanie + komunikacja)

– Standardy komunikacji bezprzewodowej: Bluetooth 4.1 / A2DP / AVRCP / HFP
– Maksymalny zasięg: do 15 metrów
– Akumulator: 200mAh, 3,7V
– Deklarowany czas pracy: ok. 12 godzin
– Średni czas ładowania: ok. 2-3 godzin

– Wsparcie systemów: Windows x86/x64 (Vista, 7, 8, 8.1, 10), Mac OS (od OS X 10.7.5 w górę), iOS (od 5.1.1 w górę), Android (od 2.3 w górę)

W zestawie otrzymujemy:
– słuchawki,
– kabel,
– instrukcję obsługi,
– kartę gwarancyjną.

Jakość wykonania i konstrukcja

Jak zawsze pudełko pięknie zaprojektowane, na oko kreda błysk, gramatura 350, czarno-czerwona stylistyka, a na środku ładny render słuchawek przedstawia obiekt naszych westchnień. Westchnięcie zapewne w dużej mierze zniknie po wyciągnięciu słuchawek na światło dzienne. Wszystko przez to, że sprzęt uderza w mocny budżetowy standard jakością użytych materiałów, choć spasowanie i ogólna stabilność konstrukcji są całkiem dobre. Faktura plastiku oraz jakość odlewów przypomina mocno poziom Superluxa, w szczególności model HD562.

O pudełku wspominam dlatego, że obecne modele z tego co się orientuję są pakowane w blister. Wersja posiadana przeze mnie okraszona jest datą produkcji 08/2015, toteż może to wyjaśniać, dlaczego otrzymałem ją jako pudełkową, aczkolwiek możliwe, że po prostu Creative stosuje dwa rodzaje pakowania jednocześnie. W każdym razie uspokajam profilaktycznie, że nie ma tu mowy o żadnych podróbkach czy innych tego typu historiach. W razie wątpliwości zawsze można zapytać sklep lub nawet i samego producenta / dystrybutora. Także wracając do oględzin…

Nie ma tu jak widać ani jednego elementu metalowego, wszystko plastikowe i w maksymalnym stopniu uproszczone. Ale właśnie dzięki temu uproszczeniu, choć w teorii negatywnie wpływającemu na ergonomię (o czym powiem za moment), słuchawki są raz, że bardzo lekkie (tylko 83 gramy), dwa, że w niewielu miejscach mogą ulec uszkodzeniu, trzy, że zachowują zwartą konstrukcję i nie telepią się, nie mają luzów, poruszeń od kiepskiego spasowania, ani nie kreują wrażenia, że zaraz jedno ramię się wysunie i będziemy mieli słuchawki jednostronne.

Jak widać na zdjęciach, nie ma tu żadnych elementów służących do składania Jam’ów do wewnątrz, czy nawet możliwości ustalenia kąta nachylenia przetworników. Ten ostatni jest odgórnie narzucony przez konstrukcję słuchawek i w efekcie trochę loteryjnie okaże się, czy do końca nam spasuje, czy też nie. Jedynym elementem regulowanym jest wysunięcie ramion z pałąka, a raczej ramion pałąka z widełek słuchawek – niezwykle proste, również plastikowe, bez jakichkolwiek wskazań czy podziałki, aczkolwiek z wyczuwalnym ząbkowaniem ukrytym wewnątrz słuchawek. W samych ramionach oraz pałąku widoczna jest szczelina, w której ukryto malutki, cienki kabelek łączący oba przetworniki ze sobą. Cała elektronika, bateria, mikrofon i sterowanie znajdują się w prawej słuchawce. W lewej jest goły przetwornik.

Nausznice są zwykłymi gąbkami, choć o rozsądnej grubości, gęstości i jakości. Daje to dodatkowe plusy do trwałości oraz wygody, która przyznam jest naprawdę całkiem niezła przy całej mojej niechęci do rozwiązań kompaktowych oraz uproszczeniach regulacyjnych, jakie słuchawki sobą manifestują. Niestety jestem człowiekiem przyzwyczajonym do rozwiązań jak najmniej inwazyjnych dla mojej głowy, toteż lubię wygodne słuchawki pełnowymiarowe lub najlepiej skonstruowane tak, jak moje K1000. W przypadku modeli kompaktowych chyba najwygodniejsze były do tej pory K450, zaś w dokanałówkach najprawdopodobniej wskazałbym Etymotic MK5 z piankami oraz (uwaga) Audiomagic Titicaca, ale najczęściej jest to pasmo niekończącej się walki z porażającą wręcz dokanałową niewygodą i niemożnością pracy przez dłużej niż 2, góra 3 godziny. W przypadku Jam’ów jest więc o tyle dobrze, że te 3 godziny spokojnie byłem w stanie wytrzymać z tak zaprojektowaną ergonomią. Słuchawki nie generują mocnego docisku do głowy, powiedziałbym że jest to docisk średni, dzięki czemu wspomniana wygoda nie cierpi, a i same kompakty trzymają się dobrze głowy i nie spadają nawet przy gwałtownych ruchach. Nadają się tym samym jako słuchawki wyjściowe oraz dla osób aktywnych fizycznie.

Zaletą Jam’ów jest ich całkowicie niezależna od posiadanego przez nas sprzętu źródłowego praca. Wystarczy tylko nadajnik BT lub po prostu gniazdo USB w komputerze. W trybie USB nie działa niestety mikrofon, więc słuchawki podpięte np. do laptopa nie będą służyły za headset, o ile nie przełączymy się w tryb pracy bezprzewodowej. Tu zaś znów powtórzyła mi się historia z BLU-100, a więc niemożność sparowania słuchawek z nadajnikami BT z PC (komunikat o nieznalezieniu sterownika). Możliwe jednak, że winę za to ponoszą właśnie one, a nie same słuchawki. Creative z tego względu mógł dać przynajmniej dodatkowy dłuższy kabel micro USB, ponieważ ten dołączany do zestawu ma tylko 1 metr i o ile z laptopem nie ma problemu, tak z pełnowymiarowym komputerem stacjonarnym – już tak. Nie pogardziłbym również opcją mimo wszystko pracy klasycznie po kablu analogowym, ale jak to mówią co za dużo to nie zdrowo. I raczej już nie w tym budżecie.

Ostatnią rzeczą, na jaką można pomarudzić, jest subiektywnie wygląd. Naturalnie nie ma on żadnego znaczenia w przypadku oceny słuchawek jako takich i nigdy jeszcze nie brał w niej udziału, ale jako, że jestem u siebie, mam możliwość wyrażenia pełnego zdania na temat obiektu recenzji. A co też czynię bez ogródek – nie urzekają mnie wizualnie, są klasyczne aż do bólu, ale mogą dzięki temu jak na ironię spodobać się osobom, dla których maksymalna dyskrecja na ulicy jest bardziej pożądana, niż ociekające już powoli kiczem podróbki Beatsów.

No dobrze, pomarudziłem na najważniejsze wady, jakich doszukałem się w kwestii jakościowej i użytkowej, a pytanie jak z profitami wynikającymi z ich ewentualnego posiadania?

Za 159 zł, bo tyle wynosi oficjalna cena tego modelu (przy sporadycznych promocjach wychodzi nawet mniej), jest naprawdę nieźle. Otrzymujemy do rąk lekkie i poręczne słuchawki bezprzewodowe z 12-godzinnym deklarowanym czasem pracy, opcją pracy po kablu przez USB z pełnym pominięciem zarówno sterowników, jak i karty dźwiękowej, sterowanie kilkuprzyciskowe na słuchawkach (dokładniej głośnością, odtwarzaniem i odbieraniem rozmów), wbudowaną opcję podbicia basu sterowaną osobnym przyciskiem, mikrofon do prowadzenia rozmów (sprawdziłem – żadnych problemów w rozmowach telefonicznych, bardzo dobrze było mnie słychać wg deklaracji mojego rozmówcy na tle standardowo przeze mnie użytkowanej słuchawki Plantronics M55), parowanie w technologii NFC, błyskawiczne ładowanie w jakieś nieco ponad 2 godziny (mierzone), jak też możliwość spokojnej pracy pod PC, MAC, Androidem i iOSem.

Warto również zajrzeć do sterowników. Ich panel wygląda następująco:

Jak widać na zrzutach ekranu, w pełni spolszczone sterowniki dodają nam zdrową porcję dodatkowych opcji: regulację balansu, wybór jednego z trzech opcjonalnych profili dźwiękowych oraz pełnej ich edycji pod względem efektów Surround i Crystalizer, do tego kontrolę podbicia basu, konfigurowalny algorytm Smart Volume (aktywna kontrola głośności) oraz Dialog Plus (wyostrzanie wokali np. podczas rozmów w filmach czy grach), a także klasyczny 10-zakresowy korektor graficzny z możliwością zapisywania własnych ustawień. U niektórych użytkowników konkretne funkcje panelu sterowania słuchawek mogą okazać się wartościowymi dodatkami, z których zrobią skuteczny użytek, choć sam należę do purystów i najczęściej ograniczam się tylko do korzystania z klasycznego EQ.

Wisienką na torcie niech będzie fakt, że producent raczył wspomnieć o 12 godzinach pracy bezprzewodowej, podczas gdy mi udało się osiągnąć lekko ponad 13 godzin. To dobry wynik jak na takie maleństwa, nawet bardzo dobry. I pozytywny ponad deklaracjami w specyfikacji, aczkolwiek sam Creative ostrzega, że czas pracy może różnić się od warunków środowiskowych i odsłuchowych, w jakich pracują słuchawki. W przypadku np. dużych głośności oraz słabego zasięgu wynik ten może się zmniejszyć. U mnie najwyraźniej właśnie przez umiarkowaną głośność udało się wykrzesać dodatkową porcję energii na dłuższą pracę.

Podsumowując Jam’y na tym etapie, mamy tu mieszankę pozorów z ciekawostkami. Z jednej strony wyglądają „tanio” i w dotyku wrażenie to w żaden sposób nie znika. Są też niesamowicie prosto skonstruowane, że aż miejscami odczuwa się ból od ich zwyczajności. Jednocześnie pod maską kryją sporo dobra, zarówno gdy nie mamy dostępu do sterowników, jak i wraz z nimi. Moje zdanie? Powiem że jestem pod wrażeniem strony zapleczowej tych słuchawek i jestem gotów w dużej mierze przełknąć ich wykonanie i sztywne osadzenie przetworników, aczkolwiek tu też podkreślę, że bierze się to tylko z faktu wpasowania się kąta nachylenia przetworników pod względem moich uszu. Możliwe, że gdybym miał nieco inną anatomię w tej materii, w recenzji byłoby na ten temat kilka dodatkowych akapitów. Bo i przyznać trzeba jednak, że taki zabieg jest ruchem ze strony Creative’a ryzykownym i niemniej w teorii problematycznym, jak rezygnacja z jednej osi regulacyjnej w produktach Audio-Technica. Z jedną tylko różnicą – kompakty opierają się głównie o środek naszego ucha, na chrząstkach, i tak czy inaczej cała małżowina poddaje się pod wpływem nacisku. W modelach pełnowymiarowych, jakie produkuje ATH, taki numer nie zawsze przechodzi bez bólu i konieczne jest długie dostosowywanie się nausznic do kształtu naszej głowy, ich wymiana lub cudowanie z samodzielnym kształtowaniem podle nas. To dlatego słuchawki tego producenta spotykają się najczęściej z moją nieustanną krytyką w tym względzie.

Tak czy inaczej to by było na tyle w zakresie opisu jakości wykonania, także czas przejść do oceny brzmieniowej i sprawdzić, czy tym razem ewentualna ocena książki po okładce zdradziłaby faktyczną jej zawartość.

Przygotowania do odsłuchów

Słuchawki były przeze mnie poddane zwyczajowemu wygrzewaniu, polegającemu na normalnej pracy przez 48 godzin przed podjęciem się krytycznych odsłuchów.

Testy były wykonywane w trzech sytuacjach:
– w warunkach pracy bezprzewodowej na telefonie
– po podłączeniu do PC za pomocą kabla USB bez instalacji sterowników
– przy pełnej instalacji sterowników

Czwartej sytuacji, tj. pracy bezprzewodowej z PC, nie udało mi się zaaranżować ze względu na niemożność nawiązania pełnej komunikacji słuchawek z nadajnikami. Tymi były dwa: Anycom BT200 i Asus BT400 (nie ma to jak unikatowe nazewnictwo modeli). Powtórzyła się więc sytuacja z BLU-100. 

W przypadku komputerów PC, rolę maszyn testowych pełniły moje dwie stacje robocze oparte o płyty główne Asus M5A97PRO i Z87 PLUS. Do komunikacji wykorzystywane były zarówno porty USB 2.0, jak i HUBy USB i gniazda 3.0. Oba komputery były zawiadywane systemami Windows 7 Home Premium x64, zaś sterowniki słuchawek były na dzień pisania recenzji w wersji 2.16.09, pobieranej bezpośrednio ze strony producenta.

Telefonem użytym w teście był LG G4c z systemem Android 5.0.2.

(28.11.2017) Aktualizacja:

Połączenie przez Bluetooth udało się nawiązać za pomocą nadajnika BT400 na nowszej kompilacji Windows 10 z zainstalowaną aktualizacją Fall Creators Update (16299.64). Dowód:

Jakość dźwięku

Na samym początku przyznam Państwu, że w życiu codziennym nie mam potrzeby posiadania kompaktów takich jak Creative Jam, a jedyną parą w mojej kolekcji mającą status sprawności i ogólnie faktu posiadania, są stare AKG K70 TV po odrestaurowaniu i jedynie czekające na mój czas oraz chęci do dosztukowania im porządnych nausznic jakkolwiek zgodnych z oryginałami i gwarantującymi w miarę sensowną wygodę (aktualnie pracują na zamiennikach materiałowych). Poza tym są to bardzo muzykalne słuchawki i z przetwornikami 40 mm zaadaptowanymi wprost z serii i modeli wyższych, tj. bliźniaczych K80, K100, K200, K300, K301.

Dlaczego jednak o nich w ramach wstępu wspominam? Bo ze wszystkich słuchawek, jakie miałem z gatunku przenośnych, kompaktowych, nausznych, prezentują moim zdaniem sporo cech, które uznałbym za typowe dla takich konstrukcji. Tak jak w słuchawkach np. studyjnych uznajemy zespół zjawisk akustycznych oraz specyficzne strojenie za pewien standard, tak i tutaj podejście jest właściwie identyczne. W kompaktach nie spodziewam się znaleźć maksymalnej przestrzeni a’la HD800, neutralności w stylu K1000, detalu wyegzaltowanego do granic możliwości rodem z T1, tylko przyjemne, muzykalne brzmienie o dużym nasyceniu, zapewne wyczuwalnym kocyku oraz spodziewanie małej scenie. Liczyć przy tym mogę jedynie, że słuchawki mi w którąś stronę nie zaczną przelewać i nie sypać zbyt dużym dobrem, bo inaczej się pogniewamy.

Ponieważ więc jak już wspomniałem Jam’y nie leżą w kręgu mojego zainteresowania, przechodząc między półkami sklepowymi zapewne nawet bym nie zwrócił na nie uwagi. Przymuszony jednak do tego np. nagłą potrzebą i kompletnym brakiem budżetu, spodziewałbym się dokładnie tego co opisałem wyżej, ale przede wszystkim brzmienia raczej średniego jakościowo jak na tą półkę cenową. Na szczęście bym się w tym konkretnym przypadku na swojej estymie zawiódł.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że słuchawki wprost z pudełka i po instalacji sterowników zagrały mi zupełnie inaczej, niż od chwili, w której uzyskałem kontrolę nad profilami dźwiękowymi. Dopiero po ich wyłączeniu okazało się jak słuchawki faktycznie grają. Warto mieć to na uwadze, aby przypadkiem nie oceniać tego, co Creative próbuje nam w uszy koloryzować. Słuchawki na profilach (muzyka, filmy i gry) grają na wspólnym fundamencie i radzę przy pierwszych odsłuchach ewaluacyjnych od razu dać sobie z nimi na wstrzymanie. Moim zdaniem więcej na tym etapie szkodzą niż pomagają, a jedynym rezultatem z ich zastosowania był mocno ocieplony przekaz, trochę rozdygotana tonalność, ale głównie zdławiona scena. Dopiero po wyłączeniu wszystkich „ulepszaczy” można ocenić realne możliwości akustyczne Jam’ów.

Bas serwowany jest naprawdę interesująco, mając wiele wspólnego ze starymi K420, czy też znacznie bardziej współczesnymi Y30 z serii „young” dedukując po kolorach i stylistyce. Ma też znacznie lepsze zejście niż stare K70/K80 i nawet 40mm przetworniki tym ostatnim nie będą w stanie pomóc. Przede wszystkim jest dosyć równy, choć nastawiony na puszystość charakteru, lekko opadający i skupiający się najbardziej na nisko-średnim podzakresie, co na gąbkowe kompakty jest zabiegiem bardzo przeze mnie pożądanym. Słuchawki potrafią szczerze nam przygrzmocić, jeśli zostaną do tego sprowokowane, ale w wielu sytuacjach zachowują dużą kontrolę i nie wylewają basu za kołnierz ponad miarę. Bas Jam’ów nie spodobał mi się właściwie tylko na opisywanych wcześniej profilach predefiniowanych, gdzie prezentował sztuczne nadmuchanie i pozoranctwo we wszystkich właściwie aspektach, nie mówiąc o rozsypaniu jakiegokolwiek wrażenia przyjemności. Rzucał się w uszy sztucznością i karykaturalnością, odbierając wiele detali średnicy, na którą przelewał się już z garnka w postaci wyższego, nieprzyjemnie manifestowanego podzakresu basowego. Tym samym ręka bardzo szybko wędrowała za każdym razem w kierunku zasobnika systemowego w celu wyłączenia wszystkiego i zredukowania do gołego sygnału płynącego z komputera.

Od razu przestrzec trzeba osoby szukające w tej cenie słuchawek grających szybko i technicznie, że nie jest to natywny styl grania Jam’ów i więcej nastawać będą na wybrzmiewanie oraz muzykalność, aniżeli walory oczekiwane bardziej po modelach studyjnych. Dla mnie jest to co prawda oczywiste, ale widziałem już tyle dziwnych oczekiwań w stosunku do budżetowych modeli, czy wręcz żądań wykraczających daleko poza łatwe do ocenienia na pierwszy rzut oka zastosowanie danych słuchawek, że wolę o tym dla czystej profilaktyki napisać.

Średnica została przeze mnie przy okazji basu na profilach opisana, także pozostaje jedynie stwierdzić, że bez nich jest obecna i o bezpośrednim charakterze, choć jednocześnie sprawia wrażenie (głównie przez nausznice gąbkowe) troszkę przykrytej przysłowiowym kocem i delikatnie poddającej się sopranowi. Choć w tej cenie nie spodziewam się doświadczyć „audiofilii stosowanej” i pozycjonować swoich wymagań ponad średnią rynkową, nie jest to na całe szczęście w żadnym wypadku zjawisko, które rzutowałoby negatywnie na odsłuch nawet bez wspomnianego dopasowania oczekiwań adekwatnie do ceny i owej średniej. Jam’y zachowują się tu bardzo przyzwoicie i spokojnie spod rękawa mógłbym wyciągnąć dwa przykłady przesadyzmu w jedną czy drugą stronę, gdzie raz średnica wymiotuje nam wprost do uszu, a innym razem kryje się niczym Stalker w Kordonie przed wojskowymi.

Jam’om jest zresztą tu o tyle trudniej, że moje własne preferencje oscylują często wokół np. sensownie podanej średnicy (choć nie tylko), także ich delikatna skrytość na jej części (bo nie całości tegoż zakresu się ta uwaga tyczy) w zupełności mieści się w granicy mojej tolerancji i nie wpływa na problemy z zaangażowaniem mnie w spektakl dźwiękowy. Choć fakt faktem większy nacisk czynią tu basem i to on bardziej przykuwa uwagę swoim wydźwiękiem.

W sopranie dzieje się bardzo dobrze i słuchawki pięknie unikają tego, czego obawiałem się po cichu od samego początku: że góra zostanie przykryta woalem, zniknie, skryje się i uzyskam typowe dla wielu konstrukcji „misiowanie” dźwięku. Mimo dużej ilości analogii do K420, nie są w zakresie sopranu aż tak „gorące” jak one, ale i patrząc w drugą stronę nie gniotą basem jak K518, nie są też tak przytłumione i powolne jak K450, czy – przepraszam za dosadne określenie – niedopracowane brzmieniowo jak HD562, którymi kompletnie się nie zachwyciłem, pod żadnym względem (wykonanie, brzmienie, wygoda). Grają też jaśniej od moich K70 (K80), znacznie czytelniej od również bezprzewodowych Minix’ów Neo NT-II, znacznie lepszą jakością od – ponownie bezprzewodowych NuForce BT-860. Suma summarum więc najbliżej byłoby im moim zdaniem do tego, co lubiłem w K420 dawnymi czasy i to tutaj najwięcej doszukiwałbym się analogii w ramach całościowego charakteru.

Słuchawki mają interesującą tendencję do sporadycznego podkreślania sopranu, ale nigdy nie udało mi się doprowadzić ich do sybilacji. Są w tym względzie bardzo uniwersalne gatunkowo. Daje to dodatkowe wrażenie bezpieczeństwa brzmieniowego oraz wpływa korzystnie na zarówno czytelność, jak i scenę. Ta jest renderowana na profilach niesamowicie ułomnie i to właśnie ona może przesądzić za tym, czy słuchawki czym prędzej odstawimy na półkę sklepową przed zakupem, czy też odeślemy od razu do sklepu tuż po nim. Niestety ale zbyt dobrze wiem jak to się odbywa, żeby nie wspominać co rusz o wyłączeniu upiększaczy. Po ich wyłączeniu okazuje się, że słuchawki kreują ją bardziej na boki niż na osi przód-tył i choć sumarycznie nie jest to scena jak na słuchawki przeogromna, sama w sobie wychodzi wraz z często odczuwanym wrażeniem napowietrzenia na pozytyw w ramach modeli kompaktowych. Naprawdę można się zdziwić jak dużym formatem potrafią zagrać te skrajnie niepozorne słuchawki.

Przy „dżemach” odsłuchy zaczynałem z perspektywy czystej kartki, może nawet trochę lekceważąco. Kończyłem je za to ze szczerym uśmiechem na ustach. Budżetówka tak ma, że potrafi człowieka zaskoczyć i wielki w tym udział ma zawsze ustawiony odgórnie poziom naszych oczekiwań, przypuszczeń oraz klasycznego oceniania tej nieszczęsnej audiofilskiej książki po okładce. Jam’y audiofilskim modelem nie są i kompletnie nie aspirują do takiej pozycji – ani marketingiem, ani realiami. Nie zrobiły na mnie specjalnego wrażenia po wyjęciu z pudełka i dopiero po zapoznaniu się z całością możliwości, a przede wszystkim brzmieniem oraz ważną dla mnie rzeczą, tj. brakiem przebić od układu bezprzewodowego, słuchawki zaprezentowały się w całej okazałości. Z generalnie niezbyt przekonujących kompakcików za grosze, za jakie byłem łaskaw je brać w pierwszych chwilach, przeczołgały się do rangi naprawdę ciekawych i dobrze grających wirelessów w dobrej cenie. Fakt, nadal brakuje mi tu lepszego wykonania, za które spokojnie bym sam z siebie dopłacił, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło i Creative Jam są od dziś pierwszymi słuchawkami bezprzewodowymi poniżej progu 200 zł, które mogę podsuwać pod rozwagę za jakość dźwięku i ogólne możliwości swoim czytelnikom, a więc Państwu.

Opłacalność i konkurencja

Słuchawki otrzymały w podsumowaniu wysoką notę za opłacalność, ale przyczynia się do tego również i konkurencja, która wpływa na bardzo korzystną jej analizę. Wytypowałem więc kilka konkretnych pozycji na rynku które znam i miałem na uszach, a co ostatecznie doprowadziło mnie do takiej konkluzji:

vs Noontec Zoro Wireless (350-400 zł)
Najbliższe jakkolwiek warte uwagi są recenzowane już przeze mnie Noontec Zoro Wireless za wyraźnie więcej pieniędzy. Słuchawki są również kompaktowe, ale zamknięte, nie pracujące po USB, ale za to bezproblemowo po BT i naturalnie również w trybie analogowym po kablu, czego Jam’y nie potrafią. Wirelessy są więc alternatywą głównie wtedy, gdy zależy nam na większej izolacji niż w Jam’ach, a także na możliwości pracy jak zwykłe konwencjonalne słuchawki ze sprzętem, który technologii bezprzewodowej lub sprzętu na USB nie obsługuje.

vs NuForce BT-860 (289 zł)
Słuchawki te możemy od razu skreślić, jako grające od Jam’ów wyraźnie gorszą jakością, ze zbyt bezpośrednią średnicą i chropowatością w sopranie. Na domiar złego można wskazać bardzo podobne zamienniki bezprzewodowe OEM (MA826A), przy których nie płacimy za markę, ale i tak wciąż borykać będziemy się z gorszym dźwiękiem od Jam’ów, które kosztują znacznie mniej od NuForce i średnio dwakroć tyle, ile modele OEMowe. Na te ostatnie decydować się można w zasadzie wtedy, gdy naprawdę nie stać nas na cokolwiek bezprzewodowego z wyższej półki.

vs Minix Neo NT-II (200 zł)
Odpadają także Minixy ze względu na całościową ocenę. Minixy to przede wszystkim zbity i gęsty bas bez rozciągnięcia, rytmiki i precyzji, a co już na tym etapie Jam’y są w stanie przebić. Wybrzmiewanie jest na wielu źródłach głuche, choć trochę lepiej prezentuje się w trybie bezprzewodowym. Średnica jest wycofana i bardzo często sztucznie prezentowana. Tyczy się to zwłaszcza wyższej średnicy. Tu ponownie Jam’y wygrywają o całkiem duży margines. Tej z Minixów brakuje na ich tle bezpośredniości i konkretyzacji przekazu, lubi ona ukrywać pewną dozę informacji schowanych w wyższych partiach średnicowych. Góra Neo NT-II jest zbyt mocno wygładzona i przez to mająca problemy z wyciąganiem partii sopranowej w stronę słuchacza. Omija sporą ilość detali, czasami pomijając nawet całe partie instrumentów, co Jam’om właściwie nigdy się nie zdarza. Na koniec scena – bardzo mała i skondensowana. Słuchawkom dramatycznie brakuje powietrza i stereofonii, zachowując się jak gorsza wersja „profilowanych” Jam’ów. Wyłączenie profili pozwala Creative’owi na pełen nokaut tych słuchawek i to tak dramatyczny, że lekarz na ring wchodzi już tylko stwierdzić zgon.

vs Brainwavz BLU-100 (200 zł)
Jakkolwiek sensowne wydają się jedynie rozwiązania dokanałowe do 200 zł typu Jabra lub Brainwavz, choć okupione będą brakiem możliwości pracy via USB i tylko 4 godzinami funkcjonowania między ładowaniami. Ich wybór będzie usprawiedliwiony zawsze wtedy, gdy zależy nam na maksymalnej izolacji od otoczenia i jak największej dyskrecji, zaś odsłuchu dokonujemy sporadycznie, by zmieścić się bez poważniejszego narzekania w czasie pracy wynoszącym tylko 4 godziny.

Podsumowanie

Zadziwia mnie, że sprzęt od roku jest na rynku i nie zrobiło się o nim choćby przez chwilę głośno. Możliwe że spowodowane jest to tym, o czym pisałem na początku – że sam z siebie bym na niego nie zwrócił uwagi, gdyby nie okoliczność niniejszej recenzji. Słuchawki bowiem kompletnie niepozorne, subiektywnie niezbyt urodziwe, tak sobie wykonane. Dopiero w trakcie recenzji wyszło, że w rzeczywistości są nieźle wyposażone, bardzo fajnie brzmiące i sumarycznie oferowane w atrakcyjnej całościowo cenie – stąd bardzo wysokie oceny w podsumowaniu.  Na tych dwóch konkretnych płaszczyznach naprawdę trudno jest się pod jakimkolwiek względem do Jam’ów przyczepić. Zdaje się, że Creative próbuje sukcesywnie iść śladami KOSSa, przesuwając tym samym budżet na możliwości i dźwięk, aniżeli wzornictwo i wykonanie. W efekcie opracowali słuchawki bardzo lekkie, małe, niepozorne, o przyjemnym dźwięku i ciekawych funkcjonalnościach.

Jeśli ktoś z Państwa więc szuka budżetowych kompaktów i koniecznie z opcją bezprzewodową / USB, a wzornictwo i izolacja w żadnym stopniu nie są priorytetem, warto rzucić okiem na Jam’y i przeanalizować ich ewentualną użyteczność podle stawianych słuchawkom oczekiwań. Może nawet i plastiki będą do przeżycia, a jeśli tak, pozostanie nam w rękach sumarycznie całkiem fajny produkt. Słuchawki faktycznie mają swoje zastosowania i nie jest to ani zbędny gadżet, ani coś, co łatwo można w ramach modeli bezprzewodowych podważyć prostą alternatywą. Miło też jest obserwować jak słuchawki mimo pewnych wad i kompromisów zaciekle bronią swojej pozycji, a sama firma nie stara się nam jak za dawnych lat (chociażby EP-630) wciskać cudów nie z tej ziemi.

Zalety:
+ bardzo lekkie i nawet całkiem wygodne
+ bezproblemowe parowanie z telefonami via NFC
+ słuchawki przekroczyły deklarowane 12 godzin czasu pracy bezprzewodowej
+ bardzo szybkie ładowanie akumulatora do pełna
+ możliwość jednoczesnej pracy po USB wraz z ładowaniem
+ kompletnie żadnych zakłóceń i przebić od elektroniki słuchawek
+ przyjemne, muzykalne brzmienie dążące do wyrównania oraz czytelności
+ bardzo fajny bas jak na kompakty
+ często pozytywnie zaskakujące walory akustyczne
+ bezpieczeństwo soniczne i uniwersalność gatunkowa
+ możliwości dużej konfiguracji dźwięku za pomocą dedykowanego oprogramowania
+ atrakcyjna cena

Wady:
– subiektywnie nie grzeszą urodą, ale wizualna niepozorność może być dla niektórych zaletą
– sposób regulacji wysunięcia najprostszy z najprostszych
– przetworniki nachylone pod stałym kątem
– użyte materiały w dotyku trącają „superluxowością”
– nie udało mi się zmusić ich do pracy bezprzewodowej z PC (jedynie po USB, ale możliwe, że zawiniły nadajniki)
– mikrofon nie działa w trybie USB
– dołączony kabel USB ma tylko 1 m długości, więc warto zaopatrzyć się w dłuższy przewód jeśli jest taka potrzeba
– predefiniowane profile dźwiękowe więcej szkodzą niż pomagają i mogą powodować nieprawidłową ocenę możliwości słuchawek

Cena (SRP):
– 159 zł (sprawdź aktualną cenę i dostępność)

Serdeczne podziękowania dla firmy PowerSales International za użyczenie Audiofanatykowi sprzętu do testów